Σελίδες

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Μέσε Έλληνα, μήπως είσαι λίγο σκατόψυχος;

γράφει ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος* 

Αυτή είναι η αλήθεια και δεν λυπάμαι καθόλου που σου μιλάω έτσι. Και είναι καιρός να την ακούσεις από έναν straight, που θα μπορούσες να πεις ότι δεν τον νοιάζει το σύμφωνο συμβίωσης.

Αλλά τον νοιάζει. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια άλλωστε, για να εξηγήσεις το αυτονόητο. Αρκεί να δεις ποιοι είναι αντίθετοι στο σύμφωνο συμβίωσης. Χρυσή Αυγή, ΚΚΕ, σχεδόν όλοι οι ΑΝΕΛ, μεγάλο μέρος της Νέας Δημοκρατίας, αναγνώστες του μακελειού και της Ελεύθερης Ώρας και άνθρωποι της εκκλησίας της Ελλάδος.

Δηλαδή για να το ξεκαθαρίσουμε λίγο στο μυαλό μας. Σε τι είναι αντίθετοι;

Θα δώσουμε επιδόματα στους gay; Θα μπορούν να υιοθετούν παιδάκια; Θα τους κάνουμε δώρο πχ ένα ταξίδι στην Νέα Υόρκη με όλα τα έξοδα πληρωμένα σε βάρος των φορολογούμενων;

Όχι! 

Είναι αντίθετοι σε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα! Στο να αναγνωρίζεται σε ομόφυλα ζευγάρια να έχουν ίδια δικαιώματα αναφορικά με τα κληρονομικά ή τα φορολογικά θέματα με όλους τους υπόλοιπους φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας.

Όλους; Όχι και όλους. Γιατί είναι κάποιοι οι οποίοι δεν πληρώνουν αυτά που τους αναλογούν σε φόρους όπως πληρώνουμε όλοι μας.


Φοβούνται τι; Φοβούνται να μην πάρει το σπίτι ο Κώστας από τον Γιάννη, όταν ο Γιάννης πεθάνει; Φοβούνται να μην έχουν κοινό λογαριασμό η Νίκη με την Μαρία; Φοβούνται τι θα πει η γειτονιά;

Όχι! 

Φοβούνται την ευτυχία! Αυτό είναι που φοβούνται. Την ευτυχία. Τους ευτυχισμένους ανθρώπους που μέσα στην άθλια καθημερινότητα που ζούμε, θα έχουν λύσει έστω ένα από τα ζητήματά τους. Γιατί οι ίδιοι έχουν συνηθίσει στην δυστυχία, έχουν συνηθίσει να φταίει κάποιος άλλος για όλα τα κακά που μας συμβαίνουν, έχουν βρει τις δικαιολογίες τους για την νέα τάξη πραγμάτων και τους κακούς που θέλουν να διαλύσουν την Ελλάδα. Έχουν πει 500 φορές την ατάκα “ας κάθονταν σπίτι τους” όταν ακούνε στις ειδήσεις για ανθρώπους να πνίγονται στο Φαρμακονήσι.

Δεν είναι θέμα ομοφοβίας, είναι θέμα ανθρωπισμού. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.
Η ζωή μας έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Έχει γίνει σκληρή. Και απρόσωπη. Και χρειάζεται να καταθέτεις πολλή ψυχή κάθε μέρα για να μην περάσεις στην σκοτεινή πλευρά του μίσους. Θέλει προσπάθεια κάθε ημέρα να παλεύεις να μη βυθιστείς και εσύ στην άβυσσο της σκατοψυχιάς. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Θα είχα σπάσει την τηλεόραση, αν δεν την χρώσταγα ακόμα, βλέποντας τον Παναγιώταρο χθες από το βήμα της Βουλής να εξισώνει την ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία, να μιλάει για παρτουζιάρηδες, ξεφτυλισμένους, εντολές του Τζόρτζ Σόρος, σε έναν αχταρμά από editorial Ελεύθερης Ώρας και αρχικό στάδιο εγκεφαλικού. Δεν θα την έσπαγα επειδή με νευριάζει ο Παναγιώταρος. Όχι. Από αυτόν τα περιμένω αυτά.

Θα την έσπαγα επειδή εκείνη την ώρα, κάπου στην Ελλάδα, ένας Ελληναράς με την γκόμενα του να είναι τρεις δρόμους πιο πάνω, τα παιδιά του στο δωμάτιο τους και την γυναίκα του στην κουζίνα να μαγειρεύει, ούρλιαζε την τηλεόραση του: "ΠΕΣ ΤΑ ΡΕ ΗΛΙΑ! ΠΕΣ ΤΑ!".

Γιατί είμαστε τόσο ξεφτυλισμένη χώρα, που ακόμα και στην Βουλή, δεν μπορούμε να κάνουμε μια γαμημένη φορά έναν ουσιαστικό διάλογο με επιχειρήματα και όχι με κραυγές. Γιατί υπάρχουν συμπολίτες μας εκεί έξω που σήμερα το πρωί λένε και γράφουν “τα λύσαμε όλα, ανεργία, φτώχεια, μεταναστευτικό, λύσαμε και το θέμα με τους πούστηδες”. Και το πιστεύουν. Γιατί έτσι έχουν μάθει. Να τα χώνουν όλα μαζί στο ίδιο καζάνι. Πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Αυτή είναι η επιχειρηματολογία τους. Έτσι τους έμαθαν.

Σήμερα ξημέρωσε μια νέα μέρα, μια ημέρα γεμάτη με ελπίδα για ένα μεγάλο κομμάτι συναθρώπων μας. Σήμερα λοιπόν είναι μια καλή ημέρα.

Υ.Γ. Έγραψε χθες το Slo-Gun : “Μην έχετε αυταπάτες. Βορειοαφρικανική χώρα είμαστε, απλά με πιο γρήγορο Ίντερνετ”. Το πιστεύω απόλυτα. Αν και ίσως αδικούμε τις βορειοαφρικανικές χώρες. Μπορεί να έχουν πιο γρήγορο ίντερνετ από εμάς…

*Ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος είναι αναγνώστης της gazzetta.gr

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Δεν είναι ανδρεία να καμαρώνεις δίπλα σε πτώματα, αλλά παρανομία.

Η δημόσια έκθεση και μεταφορά θηράματος απαγορεύεται

Αν και ο Δασικός Κώδικας στις γενικές διατάξεις του περί θήρας ξεκάθαρα απαγορεύει τη δημόσια έκθεση των θηραμάτων, τη μεταφορά τους σε κοινή θέα, και τον βασανισμό των ζώων εντούτοις καθημερινά διαπιστώνουμε κυρίως μέσω facebook ότι οι κυνηγοί παρανομούν συστηματικά χωρίς ποτέ ή σχεδόν ποτέ να διώκονται.

Είναι χιλιάδες οι φωτογραφίες που αποδεικνύουν ότι πολλοί κυνηγοί στην Ελλάδα, όχι μόνο σκοτώνουν ό,τι περπατάει και ό,τι κολυμπάει, είτε επιτρέπεται το κυνήγι τους είτε όχι, αλλά και συνηθίζουν να φωτογραφίζονται μαζί με τα θύματα τους πουλώντας μαγκιά και αντρειοσύνη…

Πολλοί είναι εκείνοι που όχι μόνο φωτογραφίζονται οι ίδιοι αλλά βάζουν και τα παιδιά τους δίπλα στα σκοτωμένα ζώα για να απαθανατίσουν τη στιγμή και καμαρώνουν μάλιστα γι’ αυτό.


Οι κυνηγοί δημοσιοποιούν συστηματικά στο διαδίκτυο τις φωτογραφίες, που βγάζουν μαζί με τα θύματα τους, ενώ το αίμα των ανυπεράσπιστων ζώων στάζει ακόμα ζεστό… Το κάνουν για να έχουν ενθύμια των φρικαλεοτήτων που διαπράττουν.


Συχνά δημοσιεύουν ακόμα και βίντεο, τα οποία αποδεικνύουν ότι εξόφθαλμα παρανομούν, αφού σε αυτά φαίνονται να πρωταγωνιστούν και να βασανίζουν σαδιστικά τα θηράματα τους (είτε για πλάκα, είτε για να εκπαιδεύσουν τα κυνηγόσκυλα) πριν τα αποτελειώσουν σκοτώνοντας τα.


Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε φέρει στη δημοσιότητα στο zoosos.gr και έχουν σχηματιστεί δικογραφίες εις βάρος των πρωταγωνιστών, οι οποίοι εκ των υστέρων δηλώνουν ότι λάθεψαν, δεν γνώριζαν πως απαγορεύεται ή ότι αυτά τα έκαναν στο μακρινό παρελθόν…

Δεν απαιτούμε οι κυνηγοί να καταλάβουν στις μέρες μας ότι η ανδρεία τον 21ο αιώνα μετριέται αλλιώς. Θα θέλαμε όμως πραγματικά κάποια στιγμή κάποιος από όλους αυτούς, που παριστάνουν τους μάγκες περιφέροντας στα χωριά πάνω στα αγροτικά και τζιπ τους τα αγριογούρουνα και τα άλλα είδη ζώων, που σκοτώνουν, να λογοδοτήσουν.
 

Πως γίνεται ενώ παντού στην Ελλάδα οι κυνηγοί περιφέρουν τα θύματα τους, για να δείξουν τι κατάφεραν με τα όπλα, ποτέ κανείς να μην έχει συλληφθεί για τη δημόσια έκθεση θηράματος;

Η δημόσια έκθεση θηράματος απαγορεύεται από το 1969. Στον Δασικό Κώδικα (Νομοθετικό Διάταγμα 86/1969 - Φ.Ε.Κ. 7/Α/69 - άρθρο 258 παράγραφος 2) αναφέρεται ξεκάθαρα ότι

απαγορεύεται «ε) Η μεταφορά, η έκθεσις εις κοινήν θέαν και ο καθ' οίονδήποτε τρόπον βασανισμός συλληφθέντων θηραμάτων».

Η σιωπή στα εγκλήματα είναι ξεκάθαρη συνενοχή 

Το κυνήγι είναι περιττό για το ανθρώπινο είδος (σ.s.b. πλην ελαχίστων περιπτώσεων που αποτελούν σπάνια εξαιρεση) και μόνο επιζήμιο για τη φύση στη σημερινή εποχή. Αν και αποτέλεσε αποτελεσματική μέθοδο εξασφάλισης τροφής για την επιβίωση των ανθρώπων για χιλιάδες χρόνια, το κυνήγι πλέον δεν είναι τώρα τίποτα περισσότερο από μια βίαια μορφή «αναψυχής» την οποία η μεγαλύτερη πλειοψηφία των κυνηγών δεν χρειάζεται, ούτε για την κάλυψη των ζωτικών της αναγκών, ούτε για τη διαβίωσή της.

Φόρεσαν στο σκοτωμένο αγριογούρουνο στρινγκ και το φωτογράφισαν για να καμαρώνουν!


Το να σκοτώνεις άλλα πλάσματα για πλάκα και όχι π.χ. γιατί δεν έχεις να φας είναι έγκλημα και μάλιστα είναι ένα νομιμοποιημένο έγκλημα. Η ελληνική Πολιτεία αντιμετωπίζει τους κυνηγούς ως αμιγές εκλογικό σώμα, γι’ αυτό και δεν περιορίζει ποτέ την φριχτή δράση τους.

Η ανδρεία των ανθρώπων και ειδικότερα των ανδρών στην εποχή μας, αποδεικνύεται αλλιώς, και όχι με όπλα, φυσίγγια και θηράματα. Βοηθήστε ουσιαστικά κάποιον, που έχει την ανάγκη σας, είτε είναι άνθρωπος είτε είναι ζώο και τότε σίγουρα θα νιώσετε πραγματικά ανδρείος…

Τις φωτογραφίες που βλέπετε τις αντλήσαμε από το διαδίκτυο και από τις προσωπικές σελίδες ελλήνων κυνηγών…


Πηγή: www.zoosos.gr

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Πού και πώς χάθηκε ο έλεγχος στο μεταναστευτικό


Lesvos - Reuters/Yannis Behrakis
γράφει ο Άγγελος Συρίγος*

Τώρα που πέρασε ο κίνδυνος προσωρινής εξόδου μας από τη Συνθήκη Σένγκεν, είναι καιρός να αναφερθεί δημοσίως τι μετέτρεψε κατά το 2015 την Ελλάδα σε σχεδόν αποκλειστική πύλη εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην Ε.Ε. Η κυβέρνηση διατείνεται πως οι τεράστιοι αριθμοί εισερχομένων στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα του πολέμου στη Συρία και των συγκρούσεων σε διάφορα ασιατικά και αφρικανικά κράτη.

Η συγκεκριμένη ρητορική δεν εξηγεί, όμως, γιατί προτιμάται η Ελλάδα. 

Η Βουλγαρία, επίσης γειτονική χώρα με την Τουρκία, θα έπρεπε να δέχεται εξίσου μεγάλες πιέσεις. Αντιθέτως, οι φετινές ροές προς Βουλγαρία είναι αυξημένες μόνον κατά 20% εν συγκρίσει προς το 2014. Στην Ελλάδα έχουμε ήδη ξεπεράσει το 1.000% και αναμένεται ότι θα φθάσουμε στον αριθμό των 850.000 εισόδων εν συγκρίσει προς τους 77.000 εισελθόντες το 2014. Γιατί κάποιος να προτιμά τον επικίνδυνο θαλάσσιο διάπλου στο Αιγαίο από τη μετάβασή του με τα πόδια στη Βουλγαρία;

Η απάντηση έχει να κάνει με τις πρακτικές που υιοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως προς το μεταναστευτικό αμέσως μετά τον Ιανουάριο 2015. Εως τότε, οι πρόσφυγες από τη Συρία παρέμεναν ελεύθεροι στην Ελλάδα με εξάμηνες αναβολές απομακρύνσεως που ανανεώνονταν αυτομάτως. Αντιθέτως, πολλοί οικονομικοί μετανάστες οδηγούνταν σε προαναχωρησιακά κέντρα με σκοπό την επιστροφή τους στη χώρα καταγωγής τους. Οι επιστροφές δεν είχαν μεγάλη επιτυχία αλλά, τελικώς, αποδεικνύεται ότι λειτουργούσαν αποτρεπτικά. Παράλληλα, όλοι οι εισερχόμενοι ταυτοποιούνταν και δακτυλοσκοπούνταν και τα στοιχεία τους καταγράφονταν στην ευρωπαϊκή ηλεκτρονική βάση δεδομένων με δακτυλικά αποτυπώματα, γνωστή ως EURODAC.

Τα λάθη 

Η νέα ελληνική κυβέρνηση πέρασε με ταχύτητα τα λάθος μηνύματα. Μετά τον Φεβρουάριο εξισώθηκαν οι οικονομικοί μετανάστες με τους πρόσφυγες. Όλοι ήσαν πλέον ελεύθεροι να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τότε περίπου κατέρρευσε και το σύστημα δακτυλοσκοπήσεως των εισερχομένων στο EURODAC. Οι Ευρωπαίοι ισχυρίζονται ότι από 455.000 μετανάστες που είχαν εισέλθει από τον Ιανουάριο μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου στην Ε.Ε., μόνον οι 755 ταυτοποιήθηκαν στη χώρα μας με τις προβλεπόμενες προδιαγραφές Σένγκεν.

Η ελληνική κυβέρνηση με δημόσιες κυβερνητικές παραινέσεις ζητούσε να πάψει η χρήση του όρου μετανάστες διότι όλοι σχεδόν οι εισερχόμενοι ήσαν πρόσφυγες. Ανέφερε μάλιστα ότι οι (αποδεδειγμένα πρόσφυγες) Σύροι, οι Αφγανοί και οι Ιρακινοί ανέρχονταν περίπου στο 89% του συνόλου των εισερχομένων. Αγνοούσε, όμως, ότι, στις πρόχειρες καταγραφές των εισερχομένων, πολλοί οικονομικοί μετανάστες δήλωναν ότι ήσαν Σύροι (ή και Αφγανοί) με τη χρήση πλαστών εγγράφων που είχαν βγάλει στην Τουρκία. Η πραγματικότητα των δεκάδων χιλιάδων πλαστών εγγράφων αποκαλύφθηκε όταν αυτοί οι άνθρωποι υπέβαλαν αίτηση για άσυλο στη Γερμανία.

Έτσι η Ελλάδα, από χώρα όπου σε γενικές γραμμές τηρούνταν οι κανόνες της συμφωνίας Σένγκεν, μετατράπηκε σε έναν απλό σταθμό στην πορεία προς τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Λόγω του Ιντερνετ και των κινητών τηλεφώνων, έγινε γρήγορα γνωστή στους ενδιαφερομένους η νέα κατάσταση. Από τους 1.700 εισελθόντες τον Ιανουάριο περάσαμε με ταχύτητα στους 31.000 τον Ιούνιο και στους 108.000 τον Αύγουστο.

Επιπλέον, η διαδρομή από την Ελλάδα προς την Κεντρική Ευρώπη κατέστη οικονομικά προσιτή. Οι τιμές των εισιτηρίων από τον Πειραιά στο Μόναχο μέσω Βελιγραδίου είναι πλέον συγκεκριμένες, ενώ έχουν αποβληθεί οι λαθροδιακινητές. Τον ρόλο τους έχουν αναλάβει απλοί μεσάζοντες που έναντι μικρής αμοιβής διευθετούν την έκδοση εισιτηρίων και την προσωρινή στέγαση σε οικίες ή ξενοδοχεία. Ιδεοληψίες δεν είχε, όμως, μόνον η ελληνική πλευρά, αλλά και η Γερμανία.

Eidomeni - Reuters/Yannis Behrakis


Η στραπατσαρισμένη εικόνα της μετά τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, τα προσωπικά βιώματα της Γερμανίδας καγκελαρίου, η ανάγκη της γερμανικής οικονομίας για εργατικά χέρια ή το υφέρπον στη γερμανική συλλογική συνείδηση άγος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως εκδηλώθηκε μέσα από τις ρατσιστικές επιθέσεις, οδήγησαν στην περίφημη δήλωση του Αυγούστου: η Γερμανία  θα δεχόταν 800.000 αιτούντες άσυλο φέτος από αυτούς που προέρχονται από πραγματικά εμπόλεμες περιοχές.

Η δήλωση άλλαξε τα προσφυγικά δεδομένα. Για πρώτη φορά από το 2011 παρατηρήθηκε μείωση του αριθμού των προσφύγων στον Λίβανο και μάλιστα κατά 100.000 άτομα. Αντιθέτως, εκτινάχθηκε ο αριθμός των Σύρων στην Τουρκία κατά 300.000. Ολοι ήθελαν να μεταβούν στη Γερμανία. Ο δρόμος ήταν δοκιμασμένος. Ενα υψηλό αντίτιμο για να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα και από εκεί διά της γνωστής οδού σε λίγες ημέρες στη Γερμανία. Ηταν πλέον αδιάφορο ότι η Ελλάδα είχε αρχίσει τις καταγραφές.

Έκτοτε η Γερμανία, χωρίς να αλλάξει τη ρητορική της, κατόρθωσε να θέσει εμπόδια στις εύκολες μετακινήσεις. Παράλληλα θα δεχθεί 1.000.000 πρόσφυγες. Τα επίχειρα της δικής μας πολιτικής θα τα εισπράξουμε τους επόμενους μήνες. Ενας μεγάλος αριθμός οικονομικών μεταναστών και προσφύγων θα εγκλωβιστεί στην Ελλάδα.

*O κ. Άγγελος Συρίγος είναι επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο

kathimerini.gr

Ο άστεγος γέροντας και ο Ανθυπαστυνόμος - μια χριστουγεννιάτικη ιστορία

Φωτογραφία από το τεύχος της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ της 22/12/2015

Το παρακάτω κείμενο κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες σε διάφορα blogs, δυστυχώς χωρίς να αναφέρεται το όνομα του συντάκτη ή που πρωτοδημοσιεύθηκε. Επειδή είναι αρκετά συγκινητικό, αποφάσισα να το αναδημοσιεύσω. Όποιος γνωρίζει περισσότερα ας επικοινωνήσει μαζί μου παρακαλώ.

Βλέποντας τη φωτογραφία, θυμήθηκα μια αληθινή ιστορία, που εκτυλίχθηκε πριν 19 χρόνια!

«Έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι με έναν εκκωφαντικό θόρυβο αλλά με έναν λυγμό», γράφει ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές όλων των εποχών, αλλά και στοχαστής Τ. Σ. Έλιοτ..

Εν έτει 1996 Μήνας Δεκέμβριος στην καρδιά του χειμώνα δύο περιπολικά της Αμεσης Δράσης της τρίτης Υποδιεύθυνσης, λαμβάνουν σήμα από το Κέντρο να μεταβούν στην οδό Πατησίων έναντι της Α.Σ.Ο.Ε για συναγερμό. Σε 2-3 λεπτά, τα περιπολικά βρίσκονται στο σημείο, τα πληρώματα κατεβαίνουν και τρείς από τους τέσσερις Αστυνομικούς ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια του κτιρίου για να ελέγξουν το συναγερμό, ενώ ο τέταρτος (Ανθυπαστυνόμος) μένει στο πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων να φυλάσει τα περιπολικά.

Καθώς διέσχισα το πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων και πριν ανέβω τα σκαλοπάτια μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους μου, διέκρινα στο σκοτάδι, κάτω από μία κολώνα είχε ακουμπήσει την κουρασμένη πλάτη του, τόσο από τα χρόνια όσο και από τα βάρη της ζωής, έναν ρακένδυτο γέροντα! Δεν ξέρω πόσο χρονών ήταν. Και τι σημασία έχει, άλλωστε; Κάτω από τα γυαλιά μυωπίας, διέκρινες εύκολα τον πόνο. Την παράδοση. Την απελπισία. Μπροστά του ένα άδειο κεσεδάκι από γιαούρτι, μ' ελάχιστα κέρματα. Δεν είχε απλωμένο χέρι. Ακόμη και αυτές τις στιγμές, ένα φως υπερηφάνειας τρυπούσε το σκοτάδι της ανέχειάς του...

Ο συναγερμός ελέχθηκε και δόξα τω Θεώ, όλα πήγαν κατ' ευχήν. Κατέβηκα γρήγορα τα σκαλοπάτια και μόλις έφθασα στην έξοδο του κτιρίου, είδα τον Ανθυπαστυνόμο να σκύβει και χαμηλοφώνως να συνομιλεί με τον γέροντα, ρίχνοντάς του ένα χαρτονόμισμα στο κεσεδάκι από το γιαούρτι. Προς εκπληξή μου, ακούω τον γέροντα να του λέει "από σένα παλληκάρι μου ΟΧΙ δεν μπορώ να τα πάρω, γιατί πρέπει να κάνεις κι εσύ γιορτές με την οικογενειά σου"!

Ο Ανθυπαστυνόμος μόλις με είδε, άρχισε ν' απομακρύνεται από το σημείο, κατευθυνόμενος προς το περιπολικό. Ο γέροντας μου έγνεψε να πάω κοντά του, αμέσως τον πλησίασα, με κοίταξε και μου είπε «ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΥΧΗ”. Το πίστευε. Το ήθελε! Ήθελε να “εξαργυρώσει” το χαρτονόμισμα του Ανθυπαστυνόμου, με μία ευχή. Μια ευχή η οποία είναι ανεκτίμητη. Από έναν άνθρωπο που στη δύση του – όσα λάθη, ενδεχομένως, κι αν έκανε – καταλήγει στο λυκόφως της ζωής του στα “σκουπίδια” της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που σάπισε μαζί με τα σάπια μαρούλια της λαϊκής, που τρώνε για να ζήσουν κάποιοι φτωχοί άνθρωποι.

Κλείστε τα μάτια σας παρακαλώ και σκεφτείτε για λίγα δευτερόλεπτα. Η καρδιά αυτού του ανθρώπου ίσως χτυπά ακόμη. Η ψυχή του να μην έχει φτερουγίσει ακόμη. Και αυτός, όποτε βρει δύναμη περπατάει και συνεχίζει να ζει. Το βράδια κανείς δεν ξέρει πού κοιμάται. Άνθρωπος στα αζήτητα. Σε κάποιο παγκάκι μέσα στην παγωνιά. Σε κάποιο παλιό αυτοκίνητο. Σε κάποιο χαρτόκουτο. Σε κάποια είσοδο νοσοκομείου. Σε κάποια υπόγεια διάβαση. Πόσο να τον βοηθήσει το ένα χαρτονόμισμα που άφησε στο κεσεδάκι ο Ανθυπαστυνόμος και τα λίγα κέρματα που θα μάζευε ως το βράδυ; Πόσο κοστίζει μία ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα του 2015;

Η κοινωνία στην Ελλάδα τέλειωσε μ' έναν λυγμό! Έναν εκκωφαντικό λυγμό, όμως. Αυτό είναι το μόνο που δεν εκτίμησε σωστά ο Τ. Σ. Έλιοτ. Δεν υπάρχουν μόνο οι εκκωφαντικοί θόρυβοι. Αλλά και οι εκκωφαντικοί λυγμοί...

Αποστόλη, αυτό δεν το συζητήσαμε ποτέ απο τότε. 19 χρόνια μετά όμως, ήμουν υποχρεωμένος να το γράψω, γνωρίζοντας την καλοσύνη και ευαισθησία σου σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ.
Να είσαι καλά, όπου κι αν είσαι “Ανθυπαστυνόμε”...
Κι εσείς, που το διαβάζετε τώρα αυτό, όταν βρίσκεται στον δρόμο σας κάποιος άνθρωπος που έχει ανάγκη, βοηθήστε τον, με όποιον τρόπο μπορείτε...

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!


Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Πώς οι Αμερικάνοι Αστυνομικοί κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το ξέσπασμα του εγκλήματος στο παρελθον


Η μηδενική ανοχή και η θεωρία των σπασμένων τζαμιών στην πάταξη της εγκληματικότητας:
Η περίπτωση της Νέας Υόρκης.

1. Πολύ συζήτηση γίνεται τελευταία για το «άβατο» των Εξαρχείων, τους προπηλακισμούς προσώπων (πολιτικών, αστυνομικών, ελεγκτών κ.λ.π.) και την αντιμετώπιση της μικροεγκληματικότητας (περίπτωση μικροπωλητή καστανά κ.λ.π.). Είδαμε τον μικροπωλητή να μην υπολογίζει τη νομιμότητα και τις δικαστικές αποφάσεις και να δημιουργεί κλίμα ανυπακοής και απείθειας στους νόμους και στις αρχές, το οποίο-δυστυχώς- να ασπάζεται και μέρος της κοινωνίας! Μια κοινωνία που δεν συμπαρίσταται στην Αστυνομία, αλλά που, ότι και να κάνει, την κατακρίνει. Και μια Πολιτεία αναποφάσιστη, που αμφιταλαντεύεται στο ερώτημα «τι αστυνομία θέλουμε;».

 2. Πως αντιμετωπίζεται το φαινόμενο; Ας δούμε την περίπτωση της Νέας Υόρκης.

Κάποτε οι δρόμοι της ήταν συνώνυμοι με το έγκλημα, την παρανομία, τη βία και τον κίνδυνο. Τη δεκαετία του ΄90 η αμερικανική μεγαλούπολη είχε μεταβληθεί σε μια από τις ασφαλέστερες πόλεις του κόσμου. Ο ρεπουμπλικάνος δήμαρχος Ρούντολφ Τζουλιάνι στήριξε όλη του την πολιτική παρουσία στην εκστρατεία πάταξης της εγκληματικότητας. Η μεταμόρφωση αυτή συνέβη μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Και ο πρωταγωνιστής αυτού του θαύματος, ο Ουίλιαμ (Μπιλ) Μπράτον, είχε γίνει ο πιο περιζήτητος αστυνομικός. Ταξίδεψε σ' όλο τον πλανήτη για να βοηθήσει στην πάταξη του εγκλήματος διεθνώς, μεταδίδοντας το θαυματουργό του "νόου χάου" από την Ουγγαρία και την Εσθονία μέχρι την Κένια και τη Νότια Αφρική.

Το καλοκαίρι του 1997 τον προσκάλεσαν και στο Βερολίνο, για να αναμορφώσει και τις δυνάμεις ασφάλειας της ενιαίας γερμανικής πρωτεύουσας. Ο Μπράτον διηύθυνε την αστυνομία της Νέας Υόρκης από το 1994 ως το 1996. Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν την ευφορία του πολιτικού του προϊσταμένου. Πράγματι, μέσα σε 7 χρόνια (1991-1997) οι επίσημες στατιστικές εμφανίζουν σαφή μείωση της εγκληματικότητας στην πόλη. Από 9.700 εγκλήματα ανά 100.000 κατοίκους που διαπιστώθηκαν το 1990, φτάσαμε στα 5.000 το 1996. Ο αριθμός των δολοφονιών έπεσε στο ίδιο διάστημα από τις 2.264 στις 984. Παρά τις γνωστές αδυναμίες των στατιστικών μεθόδων, κανείς λοιπόν δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός: η εγκληματικότητα πέφτει. ΄Αλλωστε ήταν και κοινή αίσθηση του απλού πολίτη ότι η ζωή στο Μανχάταν είχε γίνει πιο ασφαλής.

3. Το ερώτημα είναι πώς επιτεύχθηκε αυτό το θαύμα. Το πρώτο που έκανε ο Μπράτον ήταν να βγάλει πολλούς αστυνομικούς στους δρόμους. Ο προκάτοχος του Τζουλιάνι, ο Ντέιβιντ Ντίκινς, είχε απομακρύνει πολλούς αστυνομικούς από τις περιπολίες, εξαιτίας των αλλεπάλληλων κρουσμάτων διαφθοράς (εδώ απομακρύναμε την ομάδα ΔΕΛΤΑ κ.λ.π.). Αλλά ο σημαντικότερος νεωτερισμός δημάρχου και αστυνομικού διευθυντή ήταν η υιοθέτηση της «μηδενικής ανοχής» (zero tolerance) και της λεγόμενης θεωρίας των «σπασμένων τζαμιών» (broken windows).(βλ:Ελευθεροτυπία,24-1-1999).

"even something as small as a broken window, sends a signal"

4. Η θεωρία των «σπασμένων τζαμιών» διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τους εγκληματολόγους Τζέιμς Ουίλσον και Τζορτζ Κέλινγκ στα 1982 στη σύντομη μελέτη τους με τίτλο "Η αστυνομία και η ασφάλεια της γειτονιάς: Σπασμένα τζάμια". Είχε προηγηθεί, στα 1975, το βιβλίο του Ουίλσον "Σκέψεις για το έγκλημα", το οποίο εκ των υστέρων αναγορεύτηκε σε "Βίβλο" των συντηρητικών εγκληματολόγων. Πιο πρόσφατα, η θεωρία των "σπασμένων τζαμιών" αναπτύχθηκε σε βιβλίο από τον Κέλινγκ και την Κάθριν Κόουλς: "Φτιάχνοντας τα σπασμένα τζάμια: Η αποκατάσταση της τάξης και η μείωση του εγκλήματος στις κοινότητές μας" (1996). "Οι γειτονιές περνούν στην αταξία και το έγκλημα, όταν κανείς δεν ασχολείται μαζί τους", εξηγεί ο πατριάρχης της θεωρίας Τζ. Ουίλσον.

"Οταν ένα εργοστάσιο ή ένα γραφείο έχει έστω και ένα σπασμένο τζάμι, οι περαστικοί θεωρούν ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται και ότι κανείς δεν έχει λόγο σ' αυτήν την ιστορία. Σε λίγο καιρό βρίσκονται σπασμένα και τα υπόλοιπα τζάμια, και τότε οι περαστικοί σκέφτονται πως όχι μόνο στο συγκεκριμένο κτίριο, αλλά και σε ολόκληρο το δρόμο, δεν έχει κανείς τον έλεγχο. Στη συνέχεια, όλο και περισσότερο πολίτες παύουν να περνούν από εκεί και μόνο νεαροί, εγκληματίες και ηλίθιοι κυκλοφορούν στον αφύλακτο δρόμο. Οι μικρές παραβάσεις οδηγούν έτσι σε μεγαλύτερες, ακόμη και στο έγκλημα". 

Αν, λοιπόν, δεν παταχθούν τα πρώτα, ανεπαίσθητα, σημάδια της "αταξίας", τότε σύντομα θα επικρατήσει αναρχία, υποστηρίζουν οι θεωρητικοί των "σπασμένων τζαμιών": στους δρόμους συχνάζουν πια μόνο νεαροί και ζητιάνοι, ενώ σύντομα κάνουν την εμφάνισή τους και οι πρώτοι έμποροι ναρκωτικών. Σε λίγο καιρό, οι εγκληματίες παίρνουν το πάνω χέρι στη γειτονιά.

5.«Κλειδί» της επιτυχίας υπήρξε το πρόγραμμα CompStat που το 1996 κέρδισε το βραβείο καινοτομίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και το οποίο επιτρέπει στην αστυνομία να παρακολουθεί στατιστικά την εγκληματικότητα σε κάθε γειτονιά. Με βάση τα στατιστικά στοιχεία οι απλοί αστυνομικοί στον δρόμο και οι διοικητές των τμημάτων επωμίζονται τις ευθύνες για τον βαθμό εγκληματικότητας στον τομέα τους. Τα στοιχεία διασταυρώνονται μηχανογραφικά και ανανεώνονται σε καθημερινή βάση δίνοντας έτσι στην αστυνομία τη δυνατότητα να δρα προληπτικά. Διαπιστώνει τάσεις σε συγκεκριμένες περιοχές, οι οποίες εάν είχαν αφεθεί να εξελιχθούν θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπισθούν εκ των υστέρων.

«Προλαμβάναμε την τάση πριν εξελιχθεί σε κύμα», είχε τονίσει ο Τζουλιάνι, ο οποίος ήταν επίσης ένθερμος υποστηρικτής της χρήσης στοιχείων DNA. Στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να πατάξει την εγκληματικότητα ο Τζουλιάνι κατηγορήθηκε ότι ευνοούσε την αστυνομική βία. Η απάντησή του: «΄Οταν αστυνομικοί δρουν για να προστατεύσουν την κοινωνία από βίαιους εγκληματίες, εμπόρους ναρκωτικών και δολοφόνους, τότε και η κοινωνία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να στηρίξει τους αστυνομικούς που διακινδυνεύουν τη ζωή τους» (βλ:Αθ.Έλλις,Καθημερινή, 17-12-2015). 

6. Οι ιδρυτές της θεωρίας στηρίχτηκαν στα αποτελέσματα ενός πειράματος που πραγματοποιήθηκε το 1969 από τον καθηγητή Zimbardo. Σε αυτό το πείραμα, ο καθηγητής τοποθέτησε ένα αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες σε δυο διαμετρικά αντίθετες γεωγραφικά και κοινωνικά περιοχές, στο υποβαθμισμένο Μπρόνξ και σε μία εύπορη συνοικία του Πάλο Άλτο. Στο Μπρόνξ χρειάστηκαν δέκα λεπτά για να αρχίσουν οι βανδαλισμοί και εντός 24ώρου να αφαιρεθούν όλα του τα εξαρτήματα. Από την άλλη, στο Πάλο Άλτο, επειδή το αυτοκίνητο παρέμενε ακέραιο, ο καθηγητής έσπασε τα τζάμια του και εντός 24ώρου το αυτοκίνητο υπέστη τις ανάλογες ζημιές.  

Αποφάνθηκαν πως οι βανδαλισμοί μπορούν να συμβούν παντού, από τη στιγμή που η αρχή της αμοιβαιότητας των σχέσεων μεταξύ των κατοίκων και της υποχρέωσης τους στην τάξη υποβαθμίζονται από πράξεις που δείχνουν να σημαίνουν ότι «κανείς δεν νοιάζεται». 


7. Υποστήριξαν επίσης ότι μια περιοχή που παρουσιάζει σημάδια παραμέλησης και παρακμής, οδηγείται σταδιακά σε ολοένα περισσότερες και βαρύτερες εγκληματικές συμπεριφορές, που αν δεν καταπολεμηθούν εν τη γενέσει τους και αφεθούν να συνεχίσουν το έργο τους, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε αποκλίνουσες συμπεριφορές, εγκληματικές πράξεις, αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού και αύξηση της ανασφάλειας των πολιτών. 

Τον Δεκέμβριο του 2008 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science μια μελέτη των Keizer, Lindenberg και Steg, ενισχύοντας τα επιχειρήματα των Ουίλσον και Κέλινγκ, που κατέληγαν σε παρόμοια συμπεράσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ως άνω πραγματοποίησαν μια σειρά από έξι πειράματα και μελέτησαν την συμπεριφορά των περαστικών σε «στημένες καταστάσεις», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι πιθανότητες να παρανομήσει κάποιος σε συνθήκες ελλιπούς τάξης και ανομίας αυξάνονται, όπως αυξάνεται αντιστοίχως και η αταξία. 

8. Ανακεφαλαιώνοντας, τα στοιχεία που κάνουν την θεωρία τόσο επιτυχημένη είναι δύο: 

Αρχικά, αποτελεί μια σχετικά απλή και ευέλικτη έννοια, ενώ έχει σπουδαίο συμβολικό χαρακτήρα, αφού δίνει απάντηση στα προβλήματα της εγκληματικότητας των πολιτών. Η απλότητα της θεωρίας έγκειται στο μήνυμα που μεταφέρει, ότι δηλαδή η παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά δεν γίνεται ανεκτή και θα υπάρχουν συνέπειες για όλους όσους παραβαίνουν τον νόμο, ενώ η ευελιξία έγκειται στο γεγονός ότι μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις. Ο συμβολικός χαρακτήρας της έγκειται στο ότι οι αρχές που την εφαρμόζουν δείχνουν να έχουν κατανοήσει την απειλή καθώς και τον φόβο για την εγκληματικότητα, εφαρμόζοντας την θεωρία που στόχος της είναι η μείωση των εγκληματικών φαινομένων. Ταυτόχρονα εμπεδώνεται ένα αίσθημα ασφάλειας, με την διατήρηση ενός περιβάλλοντος καθαρού και οργανωμένου (βλ.και Ιωάννη Κοκκινογέννη,Curia.gr).



Νικόλαος Αθ. Μπλάνης 
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α. 
Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών  

policenet.gr


Related Posts with Thumbnails