Σελίδες

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ - Κάλεσαν Αστυνομικούς της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ., για... ξεχασμένο μωράκι σε παραλία

Ένα μωρό είχε εγκαταλειφθεί για τουλάχιστον μία ώρα από τους γονείς τους στην παραλία της Νέας Χώρας προκάλεσε την έντονη ανησυχία σε λουόμενους.

Το παιδί είχε αφεθεί σε καροτσάκι στην παραλία χωρίς να υπάρχει κάποιος ενήλικος δίπλα του. Η εικόνα αυτή ανησύχησε λουόμενους που άρχισαν να αναζητούν τους γονείς του εκεί κοντά. Όταν η προσπάθεια τους δεν είχε αποτέλεσμα, κάλεσαν την αστυνομία που με τη σειρά της αναζήτησε τους γονείς στην περιοχή χωρίς αποτέλεσμα.

Στο σημείο μετέβησαν αστυνομικοί της Ομάδας Δίκυκλης Αστυνόμευσης, ενώ λίγη ώρα μετά, εμφανίσθηκαν δύο γυναίκες, μία εκ των οποίων ήταν η μητέρα που ανάφερε στους αστυνομικούς ότι βρισκόταν εκεί κοντά.

Καταγράφηκαν τα στοιχεία των εμπλεκομένων από την αστυνομία, χωρίς όμως να ασκηθεί κάποια δίωξη για αξιόποινη πράξη.


cretalive.gr 
policenet.gr

Ο εφιάλτης στο δρόμο για το σπίτι με τις λεύκες


Το 2001, όταν τοποθετήθηκα στην Αθήνα, κατέβασα και ένα Golfάκι του '81 που μου ‘χε πάρει λίγους μήνες πριν ο πατέρας μου, για να μετακινούμαι.

Μου ‘βγαλε την ψυχή βέβαια, έμαθα όλα τα μηχανολογικά πάνω του, αφού έπαθε ό,τι βλάβη βάζει ο νους σας που μπορεί να πάθει ένα αυτοκίνητο και σε έξι μήνες το γύρισα πίσω για να αρκεστώ σε ένα Datsun Sunny του '83, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το Golfάκι πάνω από 130 χλμ/ώρα δεν πήγαινε κι αυτά με τετάρτη, γιατί τόσες ταχύτητες είχε. Όταν λίγες εβδομάδες μετά την τοποθέτησή μου, πήγα στα ΚΤΕΛ να παραλάβω τη μάνα μου και τα τάπερ της, στο δρόμο της επιστροφής με ρωτάει κάποια στιγμή:
«Γιατί τρέχεις;». (κλασική μάνα).

Κοιτάω το κοντέρ λοιπόν και τι να δω; Πήγαινα με 120 χλμ/ώρα στη Μεσογείων! Έτσι, χωρίς λόγο! Και το περίεργο είναι πως περισσότεροι με προσπερνούσαν, παρά προσπερνούσα.

Λίγα χρόνια μετά, οδηγούσα σε προσφάτως μονοδρομημένο κεντρικό δρόμο της πόλης απ' όπου κατάγομαι, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας και με τον πατέρα μου συνοδηγό (ωχ). Αυτός ο δρόμος, καταλήγει σε κάθετό του, με μία λωρίδα κυκλοφορίας και με υποχρεωτική κατεύθυνση οχημάτων προς τα αριστερά. Φθάνοντας λοιπόν στη διασταύρωση, υπήρχε ουρά αυτοκίνητων που περίμεναν να ανάψει πράσινο, όλα στην αριστερή, το ένα πίσω από το άλλο. Πάω κι εγώ λοιπόν και τσουπ, προσπερνάω όλη την ουρά από δεξιά και βρίσκομαι πρώτος και καλύτερος, μαζί με το διπλανό μου στην αριστερή.
«Αυτές τις εξυπνάδες, στην Αθήνα τις έμαθες;», παρατήρησε αμέσως ο συνοδηγός μου (κλασικός πατέρας).

Το τελευταίο παράδειγμα για να καταλήξω σ' αυτό που θέλω, έρχεται από τα ταξίδια της επιστροφής μου στην Αθήνα.
Ενώ μέχρι τη Θήβα ή την Κόρινθο κινούμαι με 120-140 χλμ/ώρα και με προσπερνά ένας κάθε πέντε χιλιόμετρα, από τη Θήβα ή την Κόρινθο και μετά και ενώ κινούμαι με την ίδια ταχύτητα, με προσπερνούν συνεχώς, από δεξιά, από αριστερά, από τη Λ.Ε.Α., από πάνω, από κάτω, απ' όπου υπάρχει και το παραμικρό κενό, μου αναβοσβήνουν τα φώτα, μου κορνάρουν, μου κάνουν χειρονομίες.

Είναι λες και υπάρχει μια κεραία που εκπέμπει μαλακία στην Πάρνηθα και μας πιάνει όλους όσους βρισκόμαστε σε ακτίνα εκατό χιλιομέτρων! 

Σοβαρά όμως τώρα. Γιατί είμαστε τόσο επιθετικοί οδηγοί στη Αθήνα;

Θα μου πεις, προσπαθώντας να μη δεχθείς το προφανές, πως η κάφρικη οδηγική συμπεριφορά (επιθετικότητα στην οδήγηση, στάθμευση όπου μας βολεύει και όχι όπου επιτρέπεται, αδιαφορία για τον Κ.Ο.Κ. και τους λοιπούς χρήστες της οδού, είτε οδηγούς είτε πεζούς κ.λ.π.), είναι γνωστό ιδιώνυμο του Έλληνα οδηγού και όχι του Αθηναίου συγκεκριμένα.

Αλήθεια όμως, μόνο εγώ έχω παρατηρήσει αυτή την κεραία στην Πάρνηθα;

Αν συνεχίσεις την προσπάθεια να αποφύγεις να κοιτάξεις την αλήθεια κατάματα πουλώντας μου δικαιολογίες, θα μου πεις για την υπερσυγκέντρωση ανθρώπων και οχημάτων, την έλλειψη καλών δρόμων, το άγχος της καθημερινότητας, τις μεγάλες αποστάσεις και άλλα τέτοια.

Μπούρδες!

Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία.
Ακούστε κάποιον που έχει κάνει μερικά χρόνια στο Ανακριτικό της Τροχαίας και έχει μαζέψει αρκετά πολτοποιημένα και καμένα πτώματα από την άσφαλτο. Θα μπορούσα να σας κουράσω με στατιστικά στοιχεία που μιλούν για εκατόμβες νεκρών κάθε χρόνο. Θα μπορούσα να σας διηγηθώ εκατοντάδες ιστορίες των πιο απίθανων τροχαίων ατυχημάτων. Επαναλαμβάνω όμως: τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία.

Πηγαίνετε να χαρείτε τις διακοπές σας στο πατρικό σας, στο ξενοδοχείο σας, στα rooms to let σας και επιστρέψτε χαλαροί, ήρεμοι και με γεμάτες μπαταρίες. 

Δέκα λεπτά πάνω, δέκα λεπτά κάτω, δεν πειράζει. Σημασία έχει να φτάσετε.

Όσο για τους υπόλοιπους που θα μείνουμε στο κλεινόν άστυ, έχουμε υποχρέωση να το ευχαριστηθούμε όσο μπορούμε περισσότερο.

Γιατί, τι πιο όμορφο και χαλαρωτικό, να οδηγείς με καλή παρέα και καλή μουσική, σε μια άδεια Αθήνα;

πρώτη δημοσίευση: eyedoll.gr

Tα 9 σημεία σε όλη τη χώρα που γίνονται πιο συχνά τροχαία ατυχήματα

Με ένα τουίτ της, η Ελληνική Αστυνομία παρουσίασε τον χάρτη με τα συχνότερα σημεία τροχαίων.

Παράλληλα τουίταρε το λινκ με τις οδηγίες που υπάρχουν στη σελίδα της.

Οδηγώ με Ασφάλεια σημαίνει:
  1. Μαθαίνω και εφαρμόζω τον Κ.Ο.Κ.
  2. Δεν οδηγώ όταν έχω καταναλώσει οινοπνευματώδη ποτά
  3. Σέβομαι τα όρια ταχύτητας
  4. Δεν κάνω αντικανονικά προσπεράσματα 
  5. Δεν παραβιάζω τον κόκκινο σηματοδότη 
  6. Σταματώ στο STOP και δίνω προτεραιότητα 
  7. Δίνω προτεραιότητα στους πεζούς και στα άτομα με ειδικές ανάγκες 
  8.  Σέβομαι τα σήματα και τις υποδείξεις των τροχονόμων 
  9. Φορώ πάντοτε ζώνη ασφαλείας 
  10. Τοποθετώ τα παιδιά στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και τους φορώ ζώνη ασφαλείας 
  11. Σε περίπτωση που οδηγώ ή είμαι συνεπιβάτης σε μοτοσυκλέτα, φορώ πάντα κράνος 
  12. Πριν ξεκινήσω για ταξίδι, ελέγχω το όχημα που θα οδηγήσω 

  Δείτε το tweet  με τον χάρτη των επικίνδυνων σημείων:


 lifo.gr


Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Έρευνα: Η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά, μας κάνουν πιο υγιείς



















Οι γονείς που διδάσκουν από μικρή ηλικία στα παιδιά τους να βοηθούν όσους έχουν ανάγκη, τα βοηθούν να μεγαλώσουν πιο καλά και να είναι πιο υγιή.

Αυτό υποστηρίζει μια ομάδα ψυχολόγων, η οποία διεξήγαγε ένα πείραμα αλτρουισμού σε 74 παιδιά ηλικίας τεσσάρων ετών, τα οποία δεν είχαν πάει ακόμη σχολείο.

Μάλιστα, όπως αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline, οι ερευνητές ανακάλυψαν ακόμη, ότι τα παιδιά από λιγότερο εύπορες οικογένειες ήταν πιο πιθανό να είναι πιο γενναιόδωρα απέναντι στους φτωχούς και τους άπορος, σε σχέση με παιδιά από οικογένειες με υψηλά εισοδήματα.

Τα συμπεράσματα της μελέτης τους δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Science. Σύμφωνα με αυτή, όσοι είναι πιο γενναιόδωροι, με προσωπικό κόστος, είναι σε καλύτερη θέση να ελέγχουν τα επίπεδα του άγχους τους μέσω του πνευμονογαστρικού νεύρου του σώματος.

Ο έλεγχος αυτού του νεύρου, που ρυθμίζει το στρες από τον εγκέφαλο στο υπόλοιπο σώμα, οδηγεί σε καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία καθώς μεγαλώνει κανείς, σύμφωνα με τους επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

Τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να παίξουν παιχνίδια από τα οποία θα κέρδιζαν μάρκες, τις οποίες θα μπορούσαν να ανταλλάξουν με δώρα στο τέλος της συνεδρίασης. Κατά τη διάρκεια του πειράματος, οι ερευνητές παρακολουθούσαν μέσω ηλεκτροδίων τον καρδιακό παλμό και το πνευμονογαστρικό νεύρο των παιδιών. Στο τέλος του πειράματος, είπαν στα παιδιά ότι μπορούσαν να δωρίσουν κάποιες ή όλες τις μάρκες τους σε άρρωστα παιδιά, τα οποία δε μπορούσαν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι. Οι δωρεές θα ήταν μυστικές, θα τις έβαζαν σε κλειστά κουτιά, τα οποία θα τα έπαιρνε κάποιος χωρίς να τα ανοίξει.

Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά θα ήταν πραγματικά αλτρουιστικά, δίνοντας τις μάρκες τους για να ωφελήσουν κάποιον, χωρίς να «καυχιούνται» για το πόσο γενναιόδωρα είναι. Όσα δώρισαν τις περισσότερες μάρκες είχαν τις υψηλότερες «αναγνώσεις» πνευμονογαστρικού νεύρου –όσοι πιο υψηλός το τόνος, τόσο πιο ασφαλής και ήρεμος νιώθει κανείς, κάτι που οδηγεί σε καλύτερη υγεία και κοινωνικές δεξιότητες γενικότερα.

Όμως, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τις περισσότερες μάρκες τις δώρισαν παιδιά που προέρχονταν από λιγότερο εύπορες οικογένειες, υποδηλώνοντας ότι ήταν πιο αλτρουιστικά.

«Μπορεί να είμαστε έτσι "προγραμματισμένοι" από μικρή ηλικία, αντλώντας μια αίσθηση ασφάλειας από την παροχή φροντίδας στους άλλους» ανέφερε ο επικεφαλής ερευνητής Jonas Miller. Οι πλούσιοι γονείς όμως, που προσπαθούν να συγκεντρώνουν πλούτο, μπορεί να περνούν άθελά τους ένα μήνυμα μειωμένης «κοινωνικής ευαισθησίας» στα παιδιά τους, πρόσθεσε ο ίδιος.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν, ότι η υιοθέτηση αλτρουιστικών τάσεων μπορεί να είναι ένας δρόμος για την προώθηση της καλύτερης υγείας και ευημερίας σε όλα τα παιδιά».


ereportaz.gr
isotimos.com

Απίστευτη φάρσα: Οδηγός αγώνων προσποιείται τη μαθήτρια στους εξεταστές για το δίπλωμα [VIDEO]

Τι συμβαίνει όταν ένας οδηγός αγώνων προσποιείται τη μαθήτρια στους εξεταστές για το δίπλωμα;

Η επαγγελματίας οδηγός Malásia Leona Chin μεταμορφώθηκε σε μικρή, αγνή και άδολη μαθητριούλα και πήγε να δώσει πρακτικές εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης, οργανώνοντας μία μοναδική φάρσα.

Μπαίνοντας μέσα οι εξεταστές αντικρίζουν ένα κοριτσάκι που είναι αρχικά αγχωμένο και με την πρώτη του κιόλας προσπάθεια σβήνει η μηχανή, ενώ τα λάθη συνεχίζουν και είναι απανωτά.

Οι εξεταστές της λένε να ηρεμήσει και να χαλαρώσει… Τότε αυτή ξεκίνησε να πατάει το γκάζι και να κάνει drift σε έναν μεγάλο χώρο παρκινγκ. Η αντίδραση των εξεταστών; Στο παρακάτω βίντεο!

Δείτε τη ξεκαρδιστική φάρσα με την οδηγό αγώνων:


Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Ο σκύλος του Ξάνθιππου και η κακοποίηση ζώων στις μέρες μας

























Το 480 π.Χ. όταν ηττήθηκαν οι Έλληνες στις Θερμοπύλες, ο δρόμος για την Αθήνα ήταν πλέον ανοιχτός για τους Πέρσες. Ο Θεμιστοκλής νωρίτερα, ακολουθώντας το ένστικτό του, είχε πείσει με τη ρητορική του δεινότητα και διάφορα τεχνάσματα τους Αθηναίους να επενδύσουν σε "ξύλινα τείχη", κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο στόλο στον Ελλαδικό χώρο. Με τον ίδιο τρόπο, έπεισε τους περισσότερους να εκκενώσουν την πόλη τους, αφήνοντάς την βορά στους μαινόμενους Πέρσες, οι οποίοι ανέλαβαν όσους δεν πείστηκαν και κλείστηκαν πίσω από ξύλινα τείχη στην Ακρόπολη.

Μέσα σε αυτούς που πείστηκαν όμως, ήταν και ο πατέρας του νεαρού τότε Περικλή, ο Ξάνθιππος. Εύπορος αριστοκράτης, γνωστός πολιτικός και γενναίος στρατιωτικός, ο μύθος θέλει τον Ξάνθιππο να παίρνει στον Πειραιά -ώστε να μεταφερθούν με άλλους Αθηναίους στη Σαλαμίνα- μαζί με την οικογένειά του και τον αγαπημένο του σκύλο. Εκεί όμως, επειδή οι άνθρωποι ήταν πολλοί και ο χώρος λίγος, είτε κάποιος πέταξε από την τριήρη το σκύλο, είτε τον άφησαν από την αρχή στη στεριά.

Ο σκύλος βλέποντας τον κηδεμόνα του να απομακρύνεται πλέοντας στην απέναντι ακτή, μη αντέχοντας την ιδέα του αποχωρισμού, βούτηξε στο νερό και άρχισε να κολυμπά δίπλα στην τριήρη («τη τριήρει παρανηχόμενος»). Όταν έφτασε πια στη Σαλαμίνα, σωριάστηκε εξαντλημένος στην άμμο. Κάποιοι τότε, εντυπωσιασμένοι από το κατόρθωμα και την αφοσίωσή του, φώναξαν τον Ξάνθιππο και αυτός έτρεξε κοντά στον πιστό του σκύλο. Το μόνο όμως που πρόλαβε το άτυχο ζώο να κάνει, ήταν να του κουνήσει για λίγο την ουρά και να αφήσει την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά του κηδεμόνα του. Συγκινημένος τότε ο Ξάνθιππος, έθαψε τον αγαπημένο του σκύλο σε εκείνο ακριβώς το σημείο, το οποίο έγινε γνωστό ως "Κυνός Σήμα». Το ίδιο σημείο που θάφτηκαν λίγες εβδομάδες μετά, οι ήρωες Σαλαμινομάχοι.

Το 2014 μ.Χ. ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά πολλές συγκινητικές ιστορίες για ζώα, σε όλη την Ελλάδα. Από Σητεία, Αγρίνιο, Σέρρες, Ρόδο, Στύρα και άλλα μέρη, μαθαίνουμε για αποκεφαλισμό κουταβιών, παλούκωμα γατιών και κρέμασμα κυνηγόσκυλων.

Δεν πλήθυναν οι ιστορίες φρίκης όμως, ούτε οι άνθρωποι ξαφνικά εξαχρειώθηκαν. Από μικροί μεγαλώσαμε σε ένα περιβάλλον που δεν πείραζε κανέναν να βασανίζουν τα παιδιά της γειτονιάς μας τις αδέσποτες γάτες, ούτε έτρεχε κάτι όταν πετούσε στον κάδο τα νεογέννητα κουτάβια η γιαγιά μας. Τουναντίον μάλιστα. Τα περιστατικά είναι σαφώς λιγότερα από ό,τι στο παρελθόν, αλλά τώρα πια, με τη βοήθεια του διαδικτύου και των Μ.Μ.Ε. αυτά γίνονται ευρέως γνωστά και ευαισθητοποιούν όλο και περισσότερο κόσμο.

Επιπλέον, επίσημες πια μελέτες συνδέουν την κακοποίηση ζώων με την κακοποίηση ανθρώπων. Αυτός που μπορεί ανερυθρίαστα να κάψει ζωντανό ένα κουτάβι, δεν θα σταματήσει εκεί. Θα βιαιοπραγήσει πρώτα στους οικείους του και έπειτα σε όποιον άλλον πυροδοτήσει τον άρρωστο ψυχισμό του.

Εδώ και τρία χρόνια υπάρχει ο Νόμος 4039/12.
Ένας σαφέστερος και αρκετά περιεκτικός νόμος αφιερωμένος στην ευζωία δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων. Με μετέπειτα τροποποιήσεις, αλλά και εγκυκλίους προς τις αρμόδιες υπηρεσίες, έγινε πλέον πιο εύκολη από ποτέ, η καταδίκη λανθασμένων συμπεριφορών κατά των πιστών μας φίλων.

Το μόνο εμπόδιο είναι ένα: η αδιαφορία.

Η αδιαφορία των μαρτύρων και η αδιαφορία των διωκτικών αρχών.
Ειδικά για το τελευταίο, δεν λείπουν οι καταγγελίες για άρνηση λήψης καταγγελιών σε διάφορα Τμήματα της Ελλάδας και για συναδέλφους μη συνεργάσιμους ή απλά αδιάφορους. Αυτό όμως, δυστυχώς, δεν είναι άξιο απορίας, καθώς οι Αστυνομικοί είναι κοινωνοί μιας γενικότερης μη φιλοζωικής νοοτροπίας, που χρειάζεται πολλά παραπάνω από έναν νόμο και μερικές εγκυκλίους για να αλλάξει. 

Ακόμη, τα Τμήματα Τάξης που είναι αρμόδια για τη λήψη αυτών των καταγγελιών, ασχολούνται παράλληλα με χίλια δυο αντικείμενα, από οικοδομικές εργασίες, μέχρι και εγκλεισμό ψυχασθενών και είναι εξαιρετικά δύσκολο για κάποιον να μπορέσει να γίνει γνώστης ενός τόσο ευρέως νομικού πλαισίου.

Αυτό που έχουν να κάνουν λοιπόν οι καταγγέλοντες, είναι να οπλιστούν με υπομονή και ψυχραιμία. Να είναι ευγενικά επίμονοι, σύντομοι και ξεκάθαροι, αλλά και να ζητούν ενίοτε τη βοήθεια κάποιου από τα δεκάδες φιλοζωικά σωματεία της χώρας. Να θυμούνται επίσης, πως δεν απαιτείται παράβολο ή οτιδήποτε σχετικό για την υποβολή μήνυσης για παραβίαση του Ν. 4039/12.

Και κάπως έτσι, με υπομονή, επιμονή και πάταξη της αδιαφορίας, θα αλλάξουμε σιγά-σιγά, όχι μόνο τη μη φιλοζωική νοοτροπία μας, αλλά και τον κόσμο.

Ρομαντικός; Ίσως. Εγώ το έχω δοκιμάσει όμως, και πιάνει. Εσύ;



πρώτη δημοσίευση στο eyedoll.gr


Απίστευτη "δοκιμασία" ενός Έλληνα Αστυνομικού που έκοψε κλήση σε μία "άτακτη" κυρία


Δημοσιεύουμε μήνυμα αστυνομικού που εσταλη στη σελίδα του policenet.gr στο facebook. Oμολογουμένως πρόκειται για σπάνιο "συμβάν"

"Kάποιοι νομίζουν πως η δουλειά του αστυνομικού είναι απλή, όμως πολλές φορές ερχόμαστε σε δύσκολη θέση και μπορεί εύκολα να εκτεθείς. Ξερετε τι μου έτυχε εμένα πριν λίγες εβδομάδες;

Ενώ κάναμε περιπολία, χρειάστηκε να βεβαιώσουμε μια τροχονομική παράβαση για παράνομη στάθμευση σε αυτοκίνητο το οποίο ενοχλούσε και για το οποίο είχε γινει καταγγελία τηλεφωνικά.

Ενώ είχα βγάλει το μπλοκ και άρχισα να γράφω ήρθε η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου φορτωμένη με πολλές σακκούλες με ψώνια. Με πλησίασε και αρχικα ζήτησε απο τον συναδελφο μου το λόγο που την γραφαμε. Εγω άφησα για εκεινη τη στιγμη το στυλο πάνω στο καπο για να της εξηγήσω.

Τότε μου αρπάζει το στυλό και το ρίχνει μεσα στο φόρεμα της μέσα στο μπούστο της. Τότε φωνάζοντας δυνατά μου λέει, ότι αν θέλω να την γράψω να τραβήξω μόνος μου το στυλό μέσα απο το στήθος της.

Και πού να αρχίσουν οι ζέστες....

Ασφαλώς σε κάποιους μπορεί να φαίνεται αστείο, όμως κατι τέτοια μπορούν εύκολα να σε φέρουν σε δύσκολη θεση και χρειάζεται και προσοχή γιατί μετά δεν ξέρεις αυτή η "πλάκα" πως μπορεί να εξελιχθεί και τι μπορεί να ισχυριστεί η συγκεκριμένη κοκκινομάλλα κυρία.... Άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας ...

Όπως και να έχει εμείς είχαμε και δεύτερο στυλό. Τελειώσαμε τη δουλειά μας στα γρήγορα και φύγαμε... Πάντως δεν μου είχε ξανατυχεί αυτο.

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους τους συναδέλφους και προσέξτε γιατί η θερμοκρασία θα ανέβει κι άλλο!"


policenet.gr

 Διαβάστε επίσης: Ατάκες - νέα εσοδεία (ή αλλιώς, "Το φιλάκι")


Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

Η απίστευτη "απαίτηση" που άκουσε τηλεφωνήτρια της Άμεσης Δράσης


















Στην κλήση που έκανε στην Άμεση Δράση της Μ. Βρετανίας, ο άνδρας ζητούσε από την Αστυνομία να παρέμβει και να συλλάβει τη φίλη του, αλλά και τη γάτα της διότι... του έφαγαν το μπέικον.

Ο τηλεφωνητής ο οποίος βάζει υποψηφιότητα για Νόμπελ Ψυχραιμίας ρωτάει τον καλώντα τι ακριβώς θέλει να γίνει.

"Θέλω να γίνουν συλλήψεις" απαντά εκείνος.

Ο τηλεφωνητής ρωτά: "Σύλληψη της φίλης σας ή της γάτας;"

"Και των δύο", απαντά ο καταγγέλλων.

Το σερί ψυχραιμίας συνεχίζεται με τον τηλεφωνητή να εξηγεί στον άνδρα ότι η Αστυνομία δε συλλαμβάνει γάτες αφενός και αφετέρου δεν υπάρχει κατηγορία για γάτες που τρώνε το μπέικον κάποιου.

Στη Μεγάλη Βρετανία όλα αυτά...

Δείτε το βίντεο με το ηχητικό ντοκουμέντο:

Man calls the police because his cat ate his bacon
Posted by NowThis on Τρίτη, 4 Αυγούστου 2015



defencenet.gr

Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

Αφροαμερικανός βοηθά λευκό, μέλος της ρατσιστικής οργάνωσης ΚΚΚ (ΦΩΤΟ)





Aν υπήρχε νόμπελ ανθρωπισμού, τότε σίγουρα αυτός ο αφροαμερικανός Αστυνομικός θα ήταν ο αδιαφιλονίκητος νικητής του καθώς, δεν σκέφτηκε στιγμή πως ο άνθρωπος αυτός τον οποίο βοηθά, είναι μέλος της ρατσιστικής οργάνωσης της Κου Κλουξ Κλαν!

Η κορυφαίου ψυχικού μεγαλείου σκηνή διαδραματίστηκε σήμερα στη Νότια Καρολίνα και κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης μελών της ΚΚΚ, όταν, ένας μεσήλικας διαδηλωτής ο οποίος μάλιστα φορά και ένα T-shirt με τη σβάστικα (!!!) καταρρέει λόγω θερμοπληξίας που υπέστη, για να δεχθεί την βοήθεια ενός αξιωματικού, που έδωσε ένα μάθημα ανθρωπισμού, προσφέροντας τη φροντίδα του σε κάποιον που αν περνούσε από το χέρι του, θα τον εξαφάνιζε από προσώπου γης. Αργότερα έγινε γνωστό πως πρόκειται για τον Leroy Smith, Διοικητή του Τμήματος Ασφαλείας της Νότιας Καρολίνας, ο οποίος λάμβανε μέτρα τάξης, προστατεύοντας τους διαδηλωτές από επεισόδια εναντίον τους.

Η φωτογραφία αναρτήθηκε στο Twitter και ήδη κάνει τον γύρο των ΜΜΕ όλου του κόσμου:



Δείτε επίσης:

Ένας πιτσιρικάς της Κ.Κ.Κ. παίζει με έναν μαύρο Αστυνομικό και δίνει μαθήματα κατά του ρατσισμού

 

 

Αστυνομικός παίζει με τρίχρονο ενώ απεγκλωβίζεται η μητέρα του (ΦΩΤΟ)

Αστυνομικός από την Ferntree Gully στην Αυστραλία θεωρείται ήρωας όταν κυκλοφόρησε στα μίντια η συγκεκριμένη εικόνα, συνοδευόμενη φυσικά και με την ιστορία που τη συνδέει.

Ο αξιωματικός κάθεται στο οδόστρωμα και απασχολεί τον χαριτωμένο πιτσιρικά. Σκοπός του να του αποσπάσει τη προσοχή καθώς ταυτόχρονα σωστικά συνεργεία επιχειρούν να απεγκλωβίσουν την έγκυο μαμά του από το αναποδογυρισμένο αυτοκίνητό της. Οι ένστολοι και οι πυροσβέστες που κλήθηκαν στο συμβάν, κατάφεραν και απεγκλώβισαν με επιτυχία τον τρίχρονο γιο της πριν ξεκινήσει η επιχείρηση διάσωσης της γυναίκας.

Ευτυχώς, η μητέρα απεγκλωβίστηκε με επιτυχία και νοσηλεύεται με τραύματα στο πόδι και σε άλλα σημεία του σώματός της. Το ευτύχημα είναι ότι εκείνη και το αγέννητο μωρό της είναι καλά στην υγεία τους – όπως φυσικά και ο τρίχρονος γιος της.

Δείτε τη φωτογραφία που κάνει το γύρο του κόσμου:


newsbeast.gr

Ένας Ρομά, σ΄ένα δωμά


Πριν μπω στην Αστυνομία, η εντύπωση που είχα για τον κόσμο περιελάμβανε ουράνια τόξα και αγγελάκια που πετούσαν παίζοντας άρπες, φτερωτούς πολύχρωμους μονόκερους και τέλος πάντων, το πιάσατε το νόημα. Καθώς στην οικογένειά μου μέχρι τότε δεν είχαμε διαζύγια, θανάτους στενών συγγενών, έντονους καυγάδες και γενικά δράματα, απ' ό,τι κατάλαβα αργότερα, ζούσα απομονωνένος σε μια γυαλιστερή φούσκα, προστατευμένος από οτιδήποτε πιπεράτο θα "νοστίμιζε" την άνοστη ζωή μου. Η μόνη επαφή μου με κάτι τέτοιο, ήταν τα σενάρια του Φώσκολου και των χολυγουντιανών action movies.

Μπορεί λοιπόν να φανταστεί κανείς, το σοκ που υπέστη από την πρώτη μου κιόλας πρακτική, στην επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσα. Μιας και είχα καλή σειρά, επίλεξα να την κάνω εκεί και όχι σε κάποιο κοσμοπολίτικο νησί, όπως έκαναν οι περισσότεροι δόκιμοι.

Μέγα λάθος!

Κλέφτες, απατεώνες, επίδοξοι δολοφόνοι, ναρκομανείς, σχιζοφρενείς που κυνηγούσαν με το τσεκούρι τους γονείς τους, αντιδραστικοί φωνακλάδες, μεθυσμένοι, κατ' επάγγελμα ψεύτες, δικομανείς και γενικά άνθρωποι του περιθωρίου, ήταν πλέον η καθημερινή μου συναναστροφή. 

Το σοκ μου δε, γιγαντώνονταν στη σκέψη ότι όλοι αυτοί ήταν άνθρωποι της πόλης όπου μεγάλωσα, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, μέλη ενός κόσμου που νόμιζα πως υπάρχει μόνο στα πιο φανταστικά σενάρια της μικρής και της μεγάλης οθόνης. Την πρώτη μου κιόλας ημέρα, χρειάστηκε να αναζητήσουμε έναν γνωστό ναρκομανή αθίγγανο, ο οποίος επιτέθηκε με μαχαίρι σε έναν ταξιτζή.

Μέχρι και σήμερα, 14 χρόνια μετά, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, ο δρόμος μου διασταυρώθηκε με αυτόν πολλών αθιγγάνων. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες όμως, είναι αυτή ενός 16χρονου που τον συλλάβαμε πριν μερικά χρόνια επ' αυτοφώρω, να οδηγεί το 18τονο φορτηγό του θείου του στην Αττική Οδό.

Λόγω του νεαρού της ηλικίας του, αλλά κακά τα ψέμματα, κυρίως επειδή ήταν καλαμπουρτζής, μέχρι την επομένη οπότε και οδηγήθηκε στον αρμόδιο εισαγγελέα, δεν τον τοποθέτησαμε στα κρατητήρια, πάρα μόνο όταν χρειάστηκε. Έχοντάς τον λοιπόν όλη μέρα μέσα στα πόδια μας, εντρυφήσαμε στην κοσμοθεωρία τη δική του και της "φυλής" του, όπως χαρακτηριστικά έλεγε.

Ήταν ενδεικτικό πως δεν μπορούσε να πιστέψει μια 23χρονη συνάδελφο, ότι δεν έχει κάνει ακόμα παιδιά, καθώς ο ίδιος ήταν ήδη παντρεμένος και είχε ένα γιο. Είχε πάει μόνο στην πρώτη δημοτικού και μετά παράτησε το σχολείο για να βοηθάει τον πατέρα του στη συλλογή παλιοσίδερων, κάτι που θεωρούσε απόλυτα φυσιολογικό και ήθελε να κάνει και ο γιος του στο μέλλον. Δεν είχε ταυτότητα και δεν ήξερε την ημερομηνία γέννησής του, καθώς η μητέρα του από τα έξι συνολικά αδέρφια, είχε δηλώσει τα τέσσερα. Έτσι, τα στοιχεία του ήταν κατά δήλωσή του, μιας και ούτε πιστοποιητικό γέννησης υπήρχε. Μας είπε ακόμη, ότι σε μια καλή εβδομάδα, μπορεί να βγάλουν και 10.000 € από τα παλιά σίδερα, "επειδή είναι μεγάλο το φορτηγό του θείου" και ακολούθως "να πάνε να τα φάνε το ίδιο βράδυ στο Μάκη".

Κατά τα λεγόμενά του, αν και ο ίδιος δεν είχε κάνει ποτέ ναρκωτικά, ούτε είχε πουλήσει,
παραδέχονταν με θλίψη ότι τα ποσοστά ομόφυλών του που έκαναν χρήση, κυρίως ηρωίνης, ήταν πολύ μεγάλα. Επίσης μεγάλα έλεγε πως ήταν τα ποσοστά αυτών που είτε πουλούσαν ναρκωτικά για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, είτε ως αποκλειστική πηγή εισοδήματος, "γιατί ήταν το μόνο πράγμα που ήξεραν να κάνουν και ήταν εύκολο". Κάτι άλλο που μας έκανε εντύπωση, ήταν πως, κατά τα λεγόμενα του πάντα, υπάρχουν αρκετοί αθίγγανοι, όπως ο θείος του στα Άνω Λιόσια, οι οποίοι έχουν σπίτι, αλλά προτιμούν ενίοτε να μένουν στο τσαντήρι στην πίσω αυλή, "γιατί αισθάνονται πιο άνετα".

Γενικά, σε όλες τις φάσεις της συζήτησης, μας καθιστούσε σαφές πως ο τρόπος σκέψης τους, η νοοτροπία τους και η άποψή τους για τη ζωή, ήταν τελείως διαφορετικά από ό,τι είχαμε οι υπόλοιποι στην ομήγυρη συνηθίσει και αυτό ήταν κάτι που οι ίδιοι επιδίωκαν, χωρίς να έχουν καμία πρόθεση να το αλλάξουν.

Φυσικά, είχα πάψει προ πολλού να σοκάρομαι από αυτά που συναντάω κατά τη διάρκεια της βάρδιάς μου. Είχα μάθει καλά πλέον, πως δουλειά μου δεν είναι να κρίνω αυτόν που έχω απέναντί μου, αλλά να εφαρμόζω το Νόμο, όσο βέβαια αυτό περνούσε από το χέρι μου.
Οι υπόλοιποι απλά έπρεπε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να φροντίσουν να μην τον παραβιάσουν για να μη με βρουν μπροστά τους.

Όποιας..."φυλής" κι αν είναι...


πρώτη δημοσίευση στο eyedoll.gr

Related Posts with Thumbnails