Σελίδες

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Αστυνομικός αποσπά την προσοχή κοριτσιού, ενώ ανασύρουν νεκρό τον πατέρα της από το αυτοκίνητο (PHOTOS)


Ήρωες υπάρχουν παντού και την κατάλληλη στιγμή προσφέρουν τη βοήθειά τους. 

Αυτή η φωτογραφία δείχνει έναν ήρωα αστυνομικό από το Brighton του Κολοράντο των ΗΠΑ να παρηγορεί και να αποσπά την προσοχή ενός μικρού κοριτσιού από τη σκηνή του τροχαίου ατυχήματος οπου πέθανε ο πατέρας του. 

6 άτομα εκ των οποίων 4 παιδιά επενέβαιναν σε ένα SUV που στις 9.30 το πρωί ανατράπηκε. Όλοι οι επιβαίνοντες επέζησαν εκτός από τον πατέρα. Το μεγαλύτερο παιδί ήταν μόλις 5 ετών και το μικρότερο ένα βρέφος που ήταν το μόνο που βρέθηκε δεμένο στο παιδικό κάθισμα του αυτοκινήτου. 

Σύμφωνα με μάρτυρες το όχημα έχασε τον έλεγχο όταν ένα από τα πίσω του λάστιχα έσκασε. 

73% των επιβατών που φορούν ζώνη ασφαλείας επιζούν, σύμφωνα με μια μελέτη του 2003.





tilestwra.gr

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Oι ακατάλληλες παραλίες της Αττικής και κοντινών περιοχών


Συνολικά 151 παραλίες του Nομού Αττικής και των γύρω περιοχών εξετάστηκαν και φέτος από τον ΠΑΚΟΕ. Το Πανελλήνιο Κέντρο Οικολογικών Ερευνών προχώρησε και το 2015, για 36η χρονιά, στην πραγματοποίηση εκτεταμένων δειγματοληψιών και αναλύσεων στα μικροβιολογικά εργαστήρια που διαθέτει.

Οι μετρήσεις διενεργήθηκαν από τις 2 έως και τις 25 Μαΐου, και οι τιμές που εμφανίζονται δίπλα σε κάθε περιοχή είναι το αποτέλεσμα τριπλής δειγματοληψίας από κάθε σημείο, έτσι ώστε να περιοριστεί δραματικά - σύμφωνα με το ΠΑΚΟΕ - ο παράγοντας της «τυχαιότητας», κάτι το οποίο συμβάλλει στην αξιοπιστία αλλά και στην ακρίβεια του αποτελέσματος.

Τα αποτελέσματα 

Από τα 151 σημεία που ελέγχθηκαν 96 θάλασσες κρίθηκαν κατάλληλες (63,6%) (σε διάφορες διαβαθμίσεις), ενώ 55 (36,4%) ήταν αυτές στις οποίες δεν θα έπρεπε ούτε καν να πλησιάζουμε.

Σύνολο σημείων δειγματοληψίας: 151
Κατάλληλες παραλίες: 96 (63,6%)
Ακατάλληλες παραλίες: 55 (36,4%)


NOTΙΟΣ ΕΥΒΟΙΚΟΣ:



 ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ:





ΣΧΟΙΝΙΑΣ - ΛΑΥΡΙΟ:
--->

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Μπάτσοι. Τα δικά μας παιδιά (;).









   










Του Δημήτρη Παξινού*

Είναι η γνωστή υποτιμητική καταφρονητική έκφραση που χρησιμοποιείται για τους αστυνομικούς υπαλλήλους και ακούγεται συνοδευόμενη από άλλες υβριστικές φράσεις στις πορείες, στα γήπεδα.

Έχει γίνει προσφιλής έκφραση και ένα είδος εκτόνωσης από κάθε κακοτυχία προσωπική, της ομάδας ή και της κοινωνίας. Χρησιμοποιείται ακόμη και σε μαθητικές εκδηλώσεις. Τελικά τι και ποιοι είναι αυτοί οι «μπάτσοι»;

Είναι κάτι διαφορετικό, εξωπλανητικό, συγκρουσιακό, με ένστικτα επιθετικά, μέχρι και δολοφονικά; Είναι κάποια παιδιά που τους αρέσει να δέρνουν και μόνο; Ή είναι κι αυτά δικά μας παιδιά, που προσπαθούν να επιβιώσουν, όπως τόσα άλλα, με χίλιες δυo δυσκολίες; Παιδιά που αρκετά απ’ αυτά επέλεξαν, αντί άλλου, το επάγγελμα του αστυνομικού, για ένα και μοναδικό λόγο, της εξασφάλισης ενός μισθού 700 ευρώ. Επάγγελμα κατά την άσκηση του οποίου κινδυνεύει συχνά η ζωή τους.

Προέρχονται από την ίδια κοινωνία, την ελληνική, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, τα οποία αυτή διαθέτει και που στις μέρες μας περνά τη μεγαλύτερη κρίση. Κυρίως πολιτισμική, κρίση αξιών, η οποία σε συνδυασμό με την οικονομική οδηγεί στο χάος, στο άγνωστο. Απαιτούμε από τα παιδιά αυτά ψυχραιμία και ωριμότητα απέναντι σε κάθε είδους προκλήσεις, συχνά προβοκατόρικες από τους επαγγελματίες διχαστές της κοινωνίας μας. Ζητάμε εντιμότητα σ’ ένα κλίμα που η διαφθορά και η συναλλαγή δημιουργούν καθημερινό πειρασμό. Με τι εφόδια η κοινωνία μας οπλίζει του νέους και τις νέες αυτές με περίστροφα και εξουσία; Με τι πρότυπα συμπεριφοράς ηγετών, μπροστάρηδων;

Πορεύονται τα παιδιά αυτά με κύρια εφόδια την οικογενειακή τους αγωγή, όποια τυχαίνει να είναι. Η Αστυνομική Σχολή στη συνέχεια καλείται να συμβάλει αποφασιστικά, καθοριστικά στη διάπλασή τους ως ενός γραναζιού της κρατικής μηχανής απαραίτητου εργαλείου για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Με ακριβή συνείδηση ενός ρόλου που συχνά απαιτεί άσκηση βίας και γι’ αυτό μπορεί να ταυτισθεί με αυταρχισμό. Ρόλος άχαρος και παρεξηγήσιμος. Ζητάμε πολλά από τα νέα αυτά παιδιά.

Κλήθηκα στις Αστυνομικές Σχολές για να μιλήσω σε εκπαιδευόμενους. Αντιμετωπίσθηκα με επιφυλακτικότητα που πλησίαζε την αντιπαλότητα. Στάση, που αρχικά ξενίζει, αλλά εξηγήσιμη αν αναλογισθούμε το κοινωνικό υπόβαθρο, το κλίμα που έχει διαμορφωθεί επί δεκαετίες. Η κάθε κοινωνική ομάδα έχει κάποια στοιχεία, διακριτικά των υπολοίπων. Και στις περιπτώσεις στρατιωτικών σχολών δημιουργούνται στεγανοποιήσεις, διαμορφώνοντας έτσι ανάλογους χαρακτήρες.

Τα νέα παιδιά στα πρώτα βήματα προσπαθούν να προσανατολισθούν και να εδραιωθούν στη συνείδηση των συναδέλφων τους, αλλά και της κοινωνίας. Δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό, αν ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν και η όλη χωλή διάρθρωση της κοινωνίας, το πελατειακό σύστημα, οι αντιπαλότητες των κοινωνικών ομάδων. Το όλο κλίμα αποσάθρωσης και διαφθοράς, καλούνται οι αστυνομικοί να το αντιμετωπίσουν προληπτικά ή κατασταλτικά.

Είναι η πιο άμεση επαφή με κοινωνικές ομάδες, που συχνά εκφράζουν δικαιολογημένη αγανάκτηση για κάθε λογής αδικίες που η κρίση έχει οξύνει. Κι έτσι εισπράττουν εκείνοι τον θυμό.



Ο αστυνομικός όμως δεν είναι και δεν πρέπει να οδηγείται εκτός κοινωνίας, διότι έτσι μετατρέπεται σε αντίπαλό της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην καθημερινή άσκηση των καθηκόντων τους. Παρά τις προσπάθειες ορισμένων, αυτό δεν έχει γίνει έως τώρα. Οι ηγεσίες τους και σ'’ αυτές περιλαμβάνω και τις συνδικαλιστικές, σε κρίσιμες στιγμές, έδειξαν σύνεση, τόλμη, δημοκρατικότητα με θέσεις προωθημένες, όπως καταδείχθηκαν και αναδείχθηκαν σε Ολομέλειά μας στη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν προσκεκλημένος ο πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ. Συνέβαλαν σημαντικά στη δημιουργία κλίματος αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης. Εγινε απολύτως κατανοητό ότι δεν έχουν να χωρίσουν κάτι με τους εργαζόμενους, με την κοινωνία. Επιβεβαίωσαν ότι οι πράξεις βίας οδηγούν σε απορρύθμιση, σε αποσύνθεση.

Ο αγώνας για μια δικαιότερη κοινωνία, για ένα κράτος δικαίου που προστατεύει τα συνταγματικά δικαιώματα είναι η υπόθεση όλων των υγιών πολιτών, χωρίς εξυβριστικούς χαρακτηρισμούς, χωρίς μίσος. Είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι, που κλυδωνίζεται, βυθίζεται.


 * Ο κ. Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.

kathimerini.gr

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Οι παιδοκτόνοι και οι άλλοι


Θέλω τόσες ημέρες να γράψω πως η παιδοκτονία, δεν είναι διαγωνισμός σοκαρίσματος, όπως πήγαν πολλοί να την αναγάγουν. Πως από μόνη της σαν πράξη, είναι κάτι τόσο το φρικιαστικό, που δεν σοκαριζόμαστε πιο πολύ όταν ο παιδοκτόνος είναι ιδιωτικός υπάλληλος, δικηγόρος, πρεζόνι, Αστυνομικός, Αλβανός ή Έλληνας. Το να κάνεις κακό στο σπλάχνο σου, ένα ανθρωπάκι που μεγάλωσες, που τάισες, που ξεσκάτωσες, που ξενύχτησες στο προσκεφάλι του, που άκουσες τα χειλάκια του να λένε για πρώτη φορά μπαμπά, είναι ό,τι χειρότερο μπορώ να φανταστώ, ειδικά τώρα που είμαι μπαμπάς ο ίδιος. Όπως, οι ψυχραιμότεροι, δεν ευχηθήκαμε κρεμάλες, πίσσα και πούπουλα στον Βούλγαρο παιδοκτόνο και καταδικάσαμε ακόμα και την - ρεαλιστική δυστυχώς - δήλωση του Υπουργού Δημοσίας Τάξης, ότι θα φροντίσει ο άγραφος νόμος της φυλακής να τιμωρήσει όπως του αρμόζει τον πατέρα - τέρας, έτσι δεν το κάναμε και με τον ΜΑΤατζή παιδοκτόνο, αναγνωρίζοντας τη διαφορά μας από τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν και τη ζούγκλα του Αμαζονίου.

Αυτά και άλλα πολλά ήθελα να γράψω, μέρες τώρα, αλλά κάθε φορά που ξεκινούσα, μου έρχονταν στο μυαλό οι λεπτομέρειες και των δύο περιπτώσεων, μου σηκώνονταν η τρίχα και απλά ήθελα να πάρω μια αγκαλιά τα μικρά μου...

Με αφορμή δύο άλλες περιπτώσεις που συνάντησα στο διαδίκτυο όμως και τις οποίες θέλω να σας παραθέσω, βρήκα την ευκαιρία και τα έβγαλα από μέσα μου.

Η πρώτη, είναι ενός βετεράνου Αστυνομικού, πατέρα τεσσάρων παιδιών και παππού δεκατεσσάρων εγγονιών, ο οποίος ενημερώθηκε μέσω ασυρμάτου για μια γυναίκα που έπαθε κρίση στην είσοδο ενός εμπορικού κέντρου. Όταν έφτασε στο σημείο λίγο μετά, βρήκε τη γυναίκα να προσπαθεί να συνέλθει και να κρατά τη μόλις δύο μηνών κόρη της στην αγκαλιά.

"Είδα ότι ήταν τελείως αποπροσανατολισμένη και φοβήθηκα μη της πέσει" είπε ο Αστυνομικός Andy Black. "Έτσι, τη ρώτησα αν μπορώ να την κρατήσω και είπε εντάξει. Η μικρούλα έκλαιγε και αποφάσισα να  πάρω το μπιμπερό και να την ταΐσω, δεν έκανα κάτι το ιδιαίτερο" συνέχισε, δείχνοντας πως τον φέρνει σε δύσκολη θέση η προσοχή που λαμβάνει τις τελευταίες ημέρες στις Η.Π.Α., μετά και από τη απαθανάτιση του στιγμιότυπου από τη φωτογράφο Jilli Nel, η οποία έγραψε στο προφίλ της: "Αυτό είναι κάτι που δεν βλέπουμε συχνά… τις στιγμές του σιωπηλού ήρωα… που ξεπερνά τα όρια των καθηκόντων του. Η καρδιά μου ένιωσε τόοοση ζεστασιά!"

"Είναι ο τρόπος που την κοιτά" είπε ένας άλλος χρήστης. "Αυτό το βλέμμα του ¨μην ανησυχείς μικρή μου, σε κρατάω εγώ τώρα¨ και καταλαβαίνεις από τον τρόπο που τον κοιτάει κι αυτή, πως ξέρει ότι βρίσκεται σε καλά χέρια."



PLEASE SHARE !!!!!I just had to stop, chat and ask if I may take his photo....Paramedics were helping this little...


Τελικά, ενώ ο Αστυνομικός τάιζε το μωρό, η μητέρα οδηγήθηκε στο ασθενοφόρο που είχε φτάσει. Μετά και από την παροχή των πρώτων βοηθειών, αποφάσισε τελικά να μη μεταφερθεί στο Νοσοκομείο, αλλά να επιστρέψει σπίτι της.


Η δεύτερη περίπτωση είναι το βίντεο από την κάμερα ενός Αστυνομικού, ο οποίος προφανώς έχει κληθεί μαζί με το ασθενοφόρο που καταφθάνει αργότερα, για ένα μωρό που έχει χάσει τις αισθήσεις του σε ένα σπίτι. Όταν μπαίνει μέσα, η μικρή φαίνεται να μην αναπνέει και αυτός να προσπαθεί να ηρεμήσει τη μητέρα της και μια άλλη γυναίκα που κρατάει αγκαλιά το μωρό. Αμέσως της κάνει καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και όντως το μωρό δείχνει ανταποκρίνεται λίγο μετά. Δείτε το βίντεο και τον επαγγελματικό όσο και συγκινητικό τρόπο που χειρίστηκε ο Αστυνομικός το συμβάν:




today.com
lawenforcement.com



Related Posts with Thumbnails