Σελίδες

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

"Πανικός στο μετρό από τον ληστή με τη σύριγγα"(?!)

Με την ίδια νοοτροπία, οι μαύροι μας φτύνουν όποτε πάμε να τους πλησιάσουμε...Επειδή οι περισσότεροι είναι φορείς ηπατίτιδας...

<<Μια... "απλή" ληστεία κατέληξε σε καταδίωξη μέσα στο μετρό. 
Τρεις το μεσημέρι στην Αθήνα ένας ληστής από τη Γεωργία εισέβαλε σε ένα μίνι μάρκετ και άρπαξε προϊόντα. Οι υπάλληλοι του καταστήματος ενημέρωσαν την αστυνομία ότι ένας άνδρας τους απείλησε με μια σύριγγα, τους λήστεψε και έφυγε τρέχοντας προς τον σταθμό του Μετρό. 

Οι αστυνομικοί αντέδρασαν άμεσα. Όταν όμως ο ληστής αντιλήφθηκε ότι τον αναζητούν μπήκε χωρίς δεύτερη σκέψη στις γραμμές προσπαθώντας να διαφύγει. Τα δρομολόγια διακόπηκαν για μερικά λεπτά, όμως γρήγορα οι αστυνομικοί κατάφεραν να “ξετρυπώσουν” τον ληστή και να του περάσουν χειροπέδες.>>

Πως ακριβώς επιδρά το αλκοόλ στον εγκέφαλό μας








Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Οι κοντράκηδες στη....φάκα

Με τις κόντρες έχω ασχοληθεί αρκετά, την περίοδο που υπηρετούσα στην Τροχαία. Έχω διάφορες ιστορίες να διηγηθώ, αστείες και ενδιαφέρουσες, με κάγκουρες και καταδιώξεις αλλά και τραγικές, με τραυματίες και νεκρούς. Η ομάδα "Πήγασος", ιδρύθηκε από τον Ταξίαρχο Τζέκη το 2002 ή το '03 αν δεν κάνω λάθος και μας είχε κάνει εντύπωση τότε που έγραφαν συναδέλφους. Μετά μετονομάστηκε σε "Ο.Ε.Π.Τ.Α." (Ομάδα Ελέγχου Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων) και εκτός από την Αττική, όλες οι Αστυνομικές Διευθύνσεις ανά την Ελλάδα απέκτησαν από μία, με θετικά νομίζω αποτελέσματα. Πολλοί την κατηγορούν, άλλοι ήθελαν να την καταργήσουν, λίγοι όμως γνωρίζουν ότι οι άνδρες της αυτή τη στιγμή είναι οι μόνοι που ασχολούνται με εξειδικευμένους τροχονομικούς ελέγχους (φορτηγά, ταξί, κοντράκηδες κ.λ.π.) , με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα, τόσο που έχουν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των απανταχού κάφ.ελ.ων (κάφρων ελληναράδων οδηγών{κλεμμένο}), συνήθως επαγγελματιών.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Στο πλαίσιο διενέργειας εντατικών τροχονομικών ελέγχων, από αστυνομικούς των Ομάδων Ελέγχου και Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων (Ο.Ε.Π.Τ.Α.) της Διεύθυνσης Τροχαίας Αττικής, κατελήφθησαν πρώτες πρωινές ώρες χθες (20-7-2012) στην Λεωφ. Βουλιαγμένης στην Γλυφάδα, οι οδηγοί έξι (6) μοτοσικλετών να πραγματοποιούν αυτοσχέδιους αγώνες και να ενεργούν επικίνδυνους ελιγμούς ανάμεσα στα οχήματα που κινούντο στην Λεωφόρο, διαταράσσοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την ασφάλεια των συγκοινωνιών. Οι ανωτέρω συνελήφθησαν και σε βάρος τους σχηματίστηκε δικογραφία για διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών, ενώ και οι έξι (6) μοτοσικλέτες κατασχέθηκαν.




Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

"Ο πολιτισμός της κοινής ησυχίας"



Ενδιαφέρουσα άποψη του εύστοχου όπως πάντα Πάσχου Μανδραβέλη:

"Ο Πολ Μακάρτνεϊ και ο Μπρους Σπρίνγκστιν είναι δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας ροκ σκηνής. Τραγουδούσαν μαζί, ενώπιον χιλιάδων θεατών, το περασμένο Σάββατο στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου. Μέχρι στις 10.40 μ.μ., όταν ξαφνικά τους έκοψαν το ρεύμα. 

Σύμφωνα με το συμβόλαιο παραχώρησης αυτού του δημόσιου χώρου, η συναυλία έπρεπε να τελειώσει στις 10.15 μ.μ. και οι δύο ροκ σταρ -ίσως κάνοντας χρήση του προνομίου της δημοσιότητας που απολαμβάνουν- παρέτειναν αυτό που για κάποιους άλλους θεωρείται ηχορύπανση. Τότε παρενέβη η διοργανώτρια εταιρεία για να τιμήσει το συμβόλαιο που υπέγραψε με την πόλη του Λονδίνου, το οποίο ανέφερε ρητά ότι το αργότερο 10.30 μ.μ. αρχίζουν οι ώρες κοινής ησυχίας. Και έβγαλαν τα μικρόφωνα από την πρίζα. 

Φυσικά, υπήρξαν αντιδράσεις: «Από πότε έγινε η Βρετανία αστυνομικό κράτος;», έγραψε στο twitter ο κιθαρίστας της συναυλίας. Ακόμη και ο ιδιόμορφος δήμαρχος του Λονδίνου κ. Μπόρις Τζόνσον δήλωσε την επομένη «αν με ρωτούσαν, θα έλεγα “για όνομα του Θεού! Αφήστε τους να τζαμάρουν”». 

Μέχρις εκεί, όμως. Δεν κάηκε τίποτε και ούτε εκδηλώθηκε η «ιερή αγανάκτηση» που θα κυριαρχούσε στα ελληνικά δελτία ειδήσεων αν διακοπτόταν π.χ. κατά τον ίδιο τρόπο μια συναυλία του κ. Μίλτου Πασχαλίδη. Προς το παρόν, δεν είδαμε στον αγγλικό Τύπο τίτλους όπως «Φίμωσαν τον Πολ Μακάρτνεϊ και τον Μπρους Σπρίνγκστιν» και δεν διαβάσαμε ρεπορτάζ του στυλ «στην εποχή του Μνημονίου, ούτε η διασκέδαση επιτρέπεται στους Ελληνες». Δεν ακούσαμε δηλώσεις ότι η διακοπή της συναυλίας αποτελεί το πρώτο βήμα ενός καταχθόνιου σχεδίου για να σβήσει ο πολιτισμός στη Βρετανία, ο οποίος, ως γνωστόν, είναι «ανατρεπτικός» και πάντα είναι ο πρώτος στόχος για να υποταχθούν οι μάζες. Το ’χε πει και ο... Κίσιγκερ, άλλωστε. 

Αντιθέτως, στην Ελλάδα θα βλέπαμε δευτεροκλασάτους τραγουδιστές στην τηλεόραση να σχίζουν τα ιμάτιά τους για το «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», για τις «μαύρες μέρες που σηματοδοτεί αυτό το συμβάν», για τη «λογοκρισία που επιβάλλεται με πρόσχημα τις ώρες κοινής ησυχίας»· κι ας τελειώνουν οι συναυλίες στις δύο το πρωί, αντί στις δέκα και μισή το βράδυ. Κάποιοι θα έλεγαν «και η χούντα ήθελε ησυχία, μαζί με τάξη κι ασφάλεια» και δώσ’ του τα συνθήματα «η Χούντα δεν τελείωσε το ’73...». Κάποιοι θα θυμούνταν τους αρχαίους ημών προγόνους -«στη χώρα όπου γεννήθηκε ο πολιτισμός, φτάσαμε σε σημείο να κλείνουν τα μικρόφωνα των καλλιτεχνών. Αλλά τι μπορεί να περιμένει κάποιος από μια κυβέρνηση που έκοψε τις συντάξεις...». Κάποιοι θα θυμούνταν τις αγνές παραδόσεις του έθνους σύμφωνα με τις οποίες το γλέντι κρατάει στα μπουζούκια μέχρι τα ξημερώματα, ενώ άλλοι θα ξεκινούσαν τους συμψηφισμούς, «ναι, αλλά δεν πήγαν να διακόψουν τη συναυλία του τάδε ή του δείνα». Την επόμενη μέρα, σίγουρα θα υπήρχε κάποιο αφιέρωμα με έντυπες τις παραπάνω δηλώσεις και τίτλο «Ησυχία ή πολιτισμός;», λες και η τήρηση των κανόνων και των συμβολαίων είναι δείγμα βαρβαρότητας.


Φυσικά, ανάμεσα στις ανακοινώσεις όλων των κομμάτων που θα καταδίκαζαν το «έγκλημα κατά του πολιτισμού» θα ξεχώριζε εκείνη της ΓΕΝΟΠ που θα υποσχόταν ότι αν κάποιος τολμήσει να ξανακάνει το ίδιο, τεχνικοί του συνδικάτου θα είναι παρόντες για να ξανασυνδέσουν το ρεύμα...

news.kathimerini.gr

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

"Εδώ ο κόσμος καίγεται και το m0yni χτενίζεται"



"Απίστευτη φωτογραφία «τραβήχτηκε» τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, στο πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας, μετά την εκδήλωσης της πυρκαγιάς σε δασική έκταση στα Σελλά (λίγο έξω από την Πάτρα) Στο φακό του φωτορεπόρτερ Γιάννη Πεφάνη, καταγράφεται ο κόσμος να γελά και να γλεντά χορεύοντας ενώ πίσω τους στην κορυφογραμμή έχει ξεπροβάλλει το πύρινο μέτωπο. Η λήψη της φωτογραφίας έγινε στις τέσσερις σήμερα το πρωί δηλαδή δυο ώρες μετά την έναρξη της φωτιάς. Σύμφωνα με μαρτυρίες πολιτών που βρέθηκαν στο χώρο της θρησκευτικής πανήγυρης, όταν οι φλόγες «ξεπήδησαν» από το βουνό και έγιναν αντιληπτές, ένας εκ των παρευρισκόμενων φώναξε «φωτιά». Σύμφωνα με το flashstar.gr ένα μέλος του Συλλόγου της περιοχής τον πλησίασε και να του ζήτησε να σιωπήσει για να μην θορυβηθεί ο κόσμος και διαλυθεί το πανηγύρι…!!! Είστε άξιοι της μοίρας σας ..εμείς τι φταίμε ?" 


Και update από σήμερα: σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ο Νομός Αχαΐας. Απειλούνται άμεσα 4 οικισμοί-εκκενώθηκε η πανεπιστημιούπολη......Ώπα!


Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Ένα γλυκό, ρωσικό παραμύθι

Αραίωσα πάλι τις αναρτήσεις... Όχι λόγω καλοκαιριού και διακοπών, που δε θα κάνω φέτος, αλλά ακριβώς για τον αντίθετο λόγο. Ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για την επερχόμενη μπέμπα τις επόμενες 3-4 εβδομάδες και λίγος χρόνος μένει για bloggάρισμα, αν και κλέβω χρόνο και έχω βάλει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα στην άκρη, ώστε κάποια στιγμή να τα μοιραστώ. Μέχρι τότε, διαβάστε ένα παραμυθάκι που πολύ με άρεσε  :)  :

Μια φορά κι έναν καιρό, στη Μόσχα, ένας καλωσυνάτος πρίγκιπας ερωτεύτηκε ένα φτωχοκόριτσο. Όταν πήγε στον πατέρα της για να ζητήσει το χέρι της, εκείνος τον ρώτησε:
 "Ξέρεις καμιά τέχνη;" 
"Μα, εγώ είμαι πρίγκιπας" του απάντησε το παλικάρι, "δε χρειάζομαι καμιά τέχνη".
"Η εξουσία χάνεται" είπε τότε ο πατέρας "η τέχνη, όμως, ποτέ. Και δεν δίνω την κόρη μου σε κάποιον που δεν ξέρει να κάνει τίποτα". 

Είδε και απόειδε ο πρίγκιπας κι επειδή αγαπούσε πολύ το κορίτσι, πήγε κι έμαθε τέχνη: να φτιάχνει κεντήματα σε παπούτσια. Φορτώθηκε λοιπόν τα πιο όμορφα πράγματα που είχε κεντήσει, ξαναπήγε στον πατέρα του κοριτσιού και μόνο τότε, εκείνος έδωσε το χέρι της κόρης του. 

Ο καιρός περνούσε και το ζευγάρι ζούσε πολύ ευτυχισμένο. Αλλά οι άνθρωποι είναι κακοί και κάποιοι απήγαγαν τον πρίγκιπα, τον έριξαν σε ένα βαθύ πηγάδι και ζητούσαν λύτρα από τη γυναίκα του για να τον ελευθερώσουν. Μα εκείνη υπέφερε όσο ο στρατός έψαχνε για τον πρίγκιπα και δεν ήξερε αν ο άντρας της είναι ζωντανός. 

Στο μεταξύ, ο πρίγκιπας κάθε μέρα άκουγε τις συζητήσεις των απαγωγέων του και είχε καταλάβει ποιοι ήταν και πού τον είχαν πάει. Έτσι, μια μέρα τους ζήτησε να του κατεβάσουν μαζί με το φαγητό του ένα κομμάτι ύφασμα και λίγη κλωστή για να περνάει την ώρα του. Οι φύλακές του γέλασαν, αλλά του τα έδωσαν και ο πονηρός πρίγκιπας στρώθηκε στη δουλειά. Μια μέρα, κι ενώ οι φύλακες ήταν εξαγριωμένοι γιατί η πριγκίπισσα δεν έστελνε τα λύτρα αν δεν έπαιρνε ένα γράμμα από τον άντρα της για να βεβαιωθεί ότι ήταν ζωντανός, ο πρίγκιπας τους φώναξε και τους ζήτησε να στείλουν το κεντημένο μαντίλι στη γυναίκα του. 
"Κρίμα είναι να σαπίσει μαζί μου στο πηγάδι" τους είπε. 
"Υπέροχη ιδέα" φώναξε ο ένας από αυτούς "τώρα επιτέλους θα πάρουμε τα λεφτά μας". 
Κοίταξαν και το μαντίλι. Είχε πάνω ζωγραφιές και γράμματα με ουρές, καλλιγραφίες διάφορες που σου έπαιρναν το νου. Πραγματικά, ο πρίγκιπας είχε μάθει την τέχνη του πολύ καλά... Το έκαναν ένα δέμα μαζί με ένα γράμμα για λύτρα, γεμάτο απειλές και σκοτεινιά. 

Το δέμα έφτασε στο παλάτι και μια υπηρέτρια το μετέφερε στην πριγκίπισσα. Όταν εκείνη το άνοιξε, αναγνώρισε την τέχνη του άντρα της και η καρδιά της φτερούγισε από χαρά που ήταν ζωντανός. Το γράμμα των απαγωγέων το έσκισε. Της ήταν πια άχρηστο, γιατί ο πονηρούλης πρίγκιπας είχε γράψει με κεντίδια πάνω στο μαντίλι όλες τις λεπτομέρειες που μάθαινε τόσες μέρες: πώς λέγανε τους απαγωγείς του, πού τον είχαν πάει, τι σχεδίαζαν και πώς είχαν καταφέρει να κρυφτούν. Όλα τα υπόλοιπα έγιναν πολύ γρήγορα και μετά από μερικές ώρες ο πρίγκιπας βρισκόταν ταλαιπωρημένος αλλά ζωντανός στην αγκαλιά της γυναίκας του. 
Και την φιλούσε με την ίδια θέρμη που φιλιόντουσαν τα δύο πουλιά στην τελευταία ζωγραφιά του μαντιλιού...

http://iustitia-omnibus.blogspot.gr/ 



Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Το τραγούδι της νύχτας ή αλλιώς "μη τους κάνετε τη χάρη"


Βαρέθηκα να ακούω πόσες αυτοκτονίες έχουμε κάθε μέρα. Ρε απλά μη τους κάνετε τη χάρη. Πως θα γίνει δηλαδή, θα πεθάνουμε εμείς γι'αυτούς;! Και μη μ'αρχίσετε ότι εγώ δεν έχω προβλήματα κι ότι δεν καταλαβαίνω, γιατί θα αρχίσω να σας απαριθμώ και δε θέλω το κρίμα στο λαιμό μου όταν θα αυτοκτονήσετε. Πάρτε τώρα και το τραγουδάκι που μου φτιάχνει τη διάθεση τον τελευταίο χρόνο:





Κύμα εγκληματικότητας στην Αθήνα!



του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά 


Κλοπές, απάτες και ανασφάλεια ήταν φαινόμενα που παρουσιάστηκαν στην Αθήνα και πριν από εκατόν τριάντα χρόνια. Φαινόμενα που υποχρέωναν τις εφημερίδες, το μόνο μέσο επικοινωνίας της εποχής, να δημοσιεύουν κάθε μέρα συμβουλές προς τους κατοίκους ώστε «να γίνωσι πλέον προσεκτικότεροι». 

Στον αγώνα εκείνο της ενημέρωσης πρωτοστατούσε ο περίφημος εκδότης και δημοσιογράφος Ιωάννης Καμπούρογλου (φωτό), σπεύδοντας να επισημάνει πως μερικές ελευθερίες που είχαν εξασφαλισθεί σε προηγούμενους χρόνους δεν υπήρχαν πλέον και οι κάτοικοι ήταν υποχρεωμένοι να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Τι έπρεπε να κάνουν; 

«Κλείετε τας θύρας σας και μην αφίνετε τα επί της οδού παράθυρα ανοικτά, ιδιαίτερα όταν είναι χαμηλά και άνευ κιγκλίδων», συμβούλευε τους αγαθούς κατοίκους που είχαν συνηθίσει να αφήνουν τις πόρτες και τα παράθυρά τους ολάνοιχτα. 

«Μη κοιμάσθε με ανοικτά παράθυρα και εγγύς αυτών μη αφίνετε εκτεθειμένα τα ενδύματά σας», ήταν μία ακόμη συμβουλή, προκειμένου να αποφεύγουν τους «κλέπτας με τους γάντζους», οι οποίοι πλησίαζαν και ξάφριζαν όσα ρούχα έπιανε ο γάντζος τους κοντά στο παράθυρο! 

Αλλά υπήρχαν και ειδικές οδηγίες για τους καταστηματάρχες να μην αφήνουν τα συρτάρια τους ξεκλείδωτα όταν έβγαιναν για να μιλήσουν με κάποιον γείτονα. Οι «μπουκαδόροι» καιροφυλακτούσαν για να ξαλαφρώσουν τα ταμεία τους. Την επομένη της έκδοσης των οδηγιών αποδείχθηκε πως οι Αθηναίοι δεν λάμβαναν σοβαρά τις προειδοποιήσεις: 

«Πτωχού τινός κηπουρού, Μήτρου καλουμένου και εν Αμπελοκήποις διαμένοντος, έκλεψαν τα ενδύματα, άλλου τας όρνιθας και ούτω καθεξής. Τι να σου κάμη και ο μονάκριβος χωροφύλαξ, όστις είχε μείνει εις μόνος εκεί; Αφού δεν έκλεψαν και αυτόν ευχαριστημένοι να είμεθα». 

Δύο ημέρες αργότερα ως υπεύθυνος των κλοπών συλλαμβανόταν ένας δημοτικός κλητήρας, τον οποίο επί δέκα ώρες περιέφεραν στους δρόμους της πρωτεύουσας για παραδειγματισμό!



Related Posts with Thumbnails