Σελίδες

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Το πείραμα του Wörgl – Μια ιστορία σαν παραμύθι

Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.

Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση. Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία.

Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία. Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως “Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας”, κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.


Τα χρήματα του Wörgl 

Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα: Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς. Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού. Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος.

Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών. Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:
 «Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας -Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».
Η επιτυχία του Wörgl Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών. Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το “θαύμα του Wörgl”. Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους. Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης: «Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: “Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933″. Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων).

Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»


Το τέλος 

Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση “νομίσματος έκτακτης ανάγκης”. Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.

 by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Αστυνομικός: Έτοιμος για το γυφτάκι αλλά και τον Αρμαγεδώνα…!



Άρθρα σαν κι αυτό, μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε. Ευχαριστούμε.



Γράφει ο Ηλίας Μπόνος


Είναι μεγάλο το διάστημα που παρακολουθώ στενά τη δράση της Ελληνικής Αστυνομίας στη Λακωνία. Το αστυνομικό ρεπορτάζ με φέρνει σε απόσταση αναπνοής από το έργο των Αστυνομικών και μπορώ να έχω άποψη τόσο για τις συνθήκες που επικρατούν όσο και για τις ιδιαιτερότητες που έχουν διαμορφωθεί σήμερα στην εκτέλεση του αστυνομικού καθήκοντος. Σε γενικές γραμμές το προσωπικό της Αστυνομίας ανήκει στην κατηγορία εκείνη των Ελλήνων που εργάζονται σκληρά και πιεστικά. 

Η Ελληνική Αστυνομία καλείται σήμερα να διαχειριστεί όλες τις συνέπειες μιας απαράδεκτης πολιτικής που τήρησε και τηρεί η χώρα σε θέματα καθημερινής παραβατικότητας, εξελιγμένης εγκληματικότητας, σοφρωνιστικής πολιτικής, απόδοσης δικαίου, πολιτικής στη μετανάστευσης κ.α. 

Η Αστυνομία, με πενιχρά μέσα και ελλείψεις σε ύλη και προσωπικό πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει από το γυφτάκι έως τον Αρμαγεδδώνα*… Από τον στυγνό – δολοφόνο ληστή μέχρι το μικρό τσιγγανόπουλο και από τον αδίστακτο λαθρέμπορο τσιγάρων μέχρι τον άθλιο λαθρομετανάστη. Από το θανάσιμο τροχαίο έως τον καυγά στη γειτονία. Από την γραφειοκρατία της καθημερινότητας έως το όγκο των ανακριτικών έγγράφων. 

Την ίδια ώρα είναι μεγάλο το βάρος της ευθύνης που έχουν όλοι οι αστυνομικοί, να αποτελούν κάθε μέρα την ζωντανή εικόνα ενός σύγχρονου, ασφαλούς και δίκαιου κράτους. Αφού το Κράτος αυτό δεν υπάρχει ας αναλογιστούμε πόσο δύσκολο είναι το έργο του Αστυνομικού και πόσο μάταιη η προσδοκία του πολίτη να δεί τα «πάντα όλα» και καλά στο πρόσωπο του Αστυνομικού. 

Πάντα υπήρχε μια προκατάληψη έναντι του Αστυνομικού Σώματος που θεωρείται από κάποιους ως εν δυνάμει Σώμα υπέρβασης εξουσίας, εκόλαψης ακραίων ιδεών ή άσκησης βίας κ.λ.π. Φυσικά υπάρχουν τέτοια περιστατικά όπως και σε όλη την κοινωνία και σε όλους του κλάδους υπαλλήλων. Δεν είναι ακράια ιδέα αυτή που εκκολάπτεται σε συγκεκριμένες δημόσιες υπηρεσίες για κατάχτηση χρήματος αφού προηγουμένως έχει γίνει κατάχρηση εξουσίας;. Άραγε δεν υπερβαίνει ποτέ την εξουσία του ο δημόσιος γιατρός, ο δημόσιος υπάλληλος, ο δημοσιογράφος, ο συνδικαλιστής ..; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να «μετρήσει» σε βάθος χρόνου ποιος κλάδος (οι επίορκοι του κλάδου)έκανε μεγαλύτερη ζημιά στην κοινωνία;

Η ελληνική κοινωνία μετα από τα κατοχικά διατροφικά σύνδρομα απέκτησε και τα αστυνομικά σύνδρομα της Χούντας που την χαρακτηρίζουν 40 χρόνια μετα… Δυστυχώς, πολίτες και πολιτικοί, θέσαμε την Αστυνομία στο περιθώριο εκσυχρονισμού (εκτός εισαγωγικών ο όρος) και εξέλιξης της κοινωνίας μας και έτσι «πετύχαμε», μεταξύ άλλων τα εξής:
 - Επιτρέψαμε το Σώμα να άγεται και να φέρεται από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίας και από υπερυπουργούς αμφιβόλων προθέσεων και στόχων. 

 - Δεν απαιτήσαμε ποτέ κοντά στην Δημόσια Παιδεία και Υγεία να πορεύεται και η Δημόσια Ασφάλεια. Τελικά τα χάσαμε και τα τρία.

 - Δεν εμπνεύσαμε περισσότερους εκλεκτούς πολίτες να στελεχώσουν της ΕΛΑΣ και να στηρίξουν τον κρίσιμο ρόλο της σε μια μεταλλασσόμενη κοινωνία.

 - Δεν συνεργαστήκαμε με την Αστυνομία φοβούμενοι παλαιά κατάλοιπα και σύγχρονα ταμπού σύμφωνα με τα οποία ο Αστυνομικός είναι όργανο μιας σάπιας εξουσίας και «πας συνεργαζόμενος ρουφιάνος εστί». 

 - Δεν αναδείξαμε, δεν προστρέξαμε, δεν στηρίξαμε τα προβλήματα του Αστυνομικού, όπως πράξαμε με πείσμα τουλάχιστον για τα αιτήματα άλλων κλάδων εργασίας.

 - Δεν καταγγείλαμε τον επίορκο Αστυνομικό κι έτσι αποθαρρύναμε τον έντιμο.

 - Αφήσαμε κενά να καλυφθούν απο αυτόκλητους σωτήρες και ραβδούχους που έχουν δύναμη, συνοχή και στόχο αλλά δεν έχουν κοινωνικό αισθητήριο και δημοκρατικό γονίδιο. 

Σήμερα, που ο κόμπος έφθασε στο χτένι, αναζητούμε μέσα στο πλήθος τον Αστυνομικό και απαιτούμε από αυτόν να είναι λίγο «όργανο», λίγο δημοκράτης, λίγο «Batman», λίγο «σαϊνης», λίγο φίλος, λίγο απόμακρος, καλός σκοπευτής, γυμνασμένος,, γνώστης του εγκλήματος αλλά και καθημερινός άνθρωπος, πάντα παρών αλλά και διακριτικά κινούμενος, σκληρός στους δράστες αλλά ευγενής στα θύματα – δράστες, λίγο δικηγόρος, λίγο δικαστής, ψυχολόγος με ακαριαία αντίδραση, καλός οδηγός, συνεπής οικογενειάρχης, μακριά από τη διαπλοκή αλλά να μας σβήνει την κλήση, κ.ο.κ

Και Τζέιμς Μπόντ και Ηλίας του 16ου, δεν γίνεται! 

Παρακολουθώ από κοντά τη δράση των Αστυνομικών. Πιστέψτε, ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό, οι όποιες αποδώσεις, επιτυχίες, κατορθώματα και εύσημα οφείλονται πρώτα και πάνω απ’ όλα στην "κατάθεση ψυχής και ζωής" της μεγάλης πλειοψηφίας των Αστυνομικών. 

Μόνοι ανανεώνουν τον όρκο τους στο καθήκον τους, μόνοι καθορίζουν τη θέση τους στην κοινωνία, μόνοι ασκούν πνεύμα και σώμα σε ένα ένοπλο επάγγελμα – λειτούργημα. Μόνοι αντιμετωπίζουν τα βουνά γραφειοκρατίας που τους συσσώρευσε ένα «απίθανο και ανεκδιήγητο» κράτος! Μόνοι καθορίζουν τη θέση τους στην κοινωνία, στην οικογένεια… 

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Ο Αστυνομικός πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και στο όριο των αρμοδιοτήτων του. Χρειάζεται βοήθεια, στήριξη και ενθάρρυνση. Για να αντέχει, για να θέλει, για να διακρίνει... Μονο οι ελλείψεις σε υποδομές, υλικό, αμοιβές, εκπαίδευση θα ήταν αρκετές για να καταρρεύσει το Σώμα. Μόνον το σύστημα που θέτει καθημερινά σε αμφισβήτηση αξιωματικούς, αστυνομικούς και υπαλλήλους θα ήταν αρκετό να εδραιώσει και στην Αστυνομία, όπως σε τόσους άλλους χώρους του Δημοσίου, την αδιαφορία, την απαξίωση και την απορρύθμιση. 

Αστυνομικοί καθημερινά αμφισβητούνται βάναυσα για λάθη, ελλείψεις και συνέπειες πολιτικών αποφάσεων για τις οποίες δεν ευθύνονται. Εκτίθενται σε κινδύνους πάνω από αυτούς που τους αναλογούν. «Εκτίθενται» κοινωνικά και υπηρεσιακά με εξαιρετική ευκολία και άνεση. Πόσοι δημόσιοι λειτουργοί στη Λακωνία τέθηκαν σε διαθεσιμότητα για παράλειψη καθήκοντος; Και αν κάποιος, κάποτε τέθηκε, αυτό πότε το έμαθε ο πολίτης; Ποιος υπάλληλος του δημοσίου κρίνεται καθημερινά για το έργο του δημόσια ( στα μούτρα που λέμε) όπως και όσο κρίνεται ο Αστυνομικός; 

Σε αυτόν που θα σπεύσει να διαπιστώσει ότι υπάρχουν στην Αστυνομία και επίορκοι αστυνομικοί με λάθος στάση ή ύποπτη δράση θα απαντήσω το εξής: Αυτούς, που σίγουρα υπάρχουν, δεν μπορεί να τους περιορίσει ούτε η μια απόμακρη συμφεροντολόγα κοινωνία, ούτε η πυραμίδα μιας πολιτικοκρατούμενης ηγεσίας. Αυτούς θα τους απομονώσει και τους αποβάλει το ίδιο το υγιές σώμα των Αστυνομικών όταν νιώσει την έντιμη στήριξη και την δημόσια αποδοχή του πολίτη. Όταν αντιληφθεί ότι υπάρχει λόγος και σκοπός να αγωνίζεται και να υπερβαίνει εαυτόν για μια κοινωνία που έχει αξίες, όραμα και προοπτική. Αν μάλιστα σεβαστούμε την αρχή της φύσης - που επιτρέπει να υπάρχει πάντα το διαφορετικό - και αν δεν θέλουμε μια ΕΛΑΣ με στρατοκρατική προπαρασκεύη στελεχών, ας νοιαστούμε για την δικαίωση και στήριξη των Αστυνομικών που τιμούν τον όρκο τους, ώστε να παραμείνουν οι πολλοί και να γίνουν οι δυνατοί. 

 * Ο όρος Αρμαγεδδών, είναι η λέξη που χρησιμοποιείται στο βιβλίο της Αποκάλυψης (16:16)[1] ώστε να προσδιορίσει τον τόπο μιας πολεμικής σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή στις "έσχατες ημέρες", λίγο πριν από τη 2η Παρουσία του Χριστού.

 http://www.notospress.gr

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Το "Πρόγραμμα Προστασίας της Γειτονιάς"


Γιατί τα μάτια και τα αυτιά της Αστυνομίας στις γειτονιές είναι οι ίδιοι οι πολίτες και τον πρώτο λόγο στην προστασία των σπιτιών μας τον έχουμε εμείς οι ίδιοι!


εγγραφείτε στην ομάδα για να ενημερώνεστε καθημερινά:

Επίσης, ενημερωθείτε για το σκεπτικό και τη νοοτροπία, τουλάχιστον στο εξωτερικό, των ομάδων περιφρούρησης των γειτονιών, όπου πολίτες συνεργάζονται με τα κατά τόπους Αστυνομικά Τμήματα, με εκδηλώσεις που αφορούν την ενημέρωση των πολιτών για τις δραστηριότητες της Αστυνομίας και  την ενθάρρυνσή τους να επικοινωνούν μαζί της προς αποτροπή έκνομων ενεργειών και αναφορά ύποπτων δραστηριοτήτων:


Ας αναλάβουμε επιτέλους όλοι την ευθύνη μας! Συνδράμετε την Αστυνομία στο έργο της και δε θα σας απογοητεύσει!

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Προπαγάνδα παντού !


"Αν είναι να πεις ένα ψέμα, προτίμησε ένα μεγάλο, όχι μικρό." 
Εκατοντάδες βιβλία έχουν γραφτεί για τις συνθήκες που επώασαν τα ακραία πολιτικά φαινόμενα στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Ακόμα περισσότερες είναι οι μελέτες που έχουν κυκλοφορήσει, με αυξανόμενη μάλιστα ένταση το τελευταίο διάστημα, σχετικά με την "ανάπηρη" Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Τη δημοκρατία, δηλαδή, που ξεπήδησε από τα ερείπια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου και της πάλαι ποτέ Γερμανικής Αυτοκρατορίας για να πεθάνει άδοξη και βιασμένη από τους πιο ορκισμένους της εχθρούς το 1933. 

Καμιά ιστορική μελέτη, ωστόσο, δεν μπορεί να αποτυπώσει πιο απλά και κατανοητά τον τρόπο με τον οποίο οι εχθροί της δημοκρατίας κατάφεραν να οδηγήσουν έναν ολόκληρο λαό (όπως τον γερμανικό) στην αυτοκαταστροφή, όσο ένα φιλμ κινουμένων σχεδίων του 1943. Το φιλμ που θα παρουσιάσουμε αυτή τη φορά, ονομάζεται "Chicken Little" και εντάσσεται στους προπαγανδιστικούς σκοπούς των στούντιο Disney's, στα πλαίσια του Πολέμου. Θα μπορούσε όμως έξοχα να είναι και μια κριτική για την πορεία της κοινωνίας μας σήμερα και για το πώς οι πάσης φύσεως κήρυκες της "έκτακτης ανάγκης" (την οποία οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει) επιχειρούν να την βάλουν για άλλη μια φορά στον "γύψο". 

Η ιστορία μας διαδραματίζεται μια όμορφη, ηλιόλουστη μέρα σ' ένα πτηνοτροφείο. Όλα πάνε καλά: οι κότες, οι γαλοπούλες και οι πάπιες απολαμβάνουν αμέριμνες τη ζωή στο κοτέτσι, δουλεύοντας, διασκεδάζοντας, χορεύοντας και χαρτοπαίζοντας. Μέχρι που κάνει την εμφάνισή της μια αλεπού (Foxy Loxy), η οποία θέλει να δειπνήσει με κοτόπουλο! Όμως δεν είναι καθόλου εύκολο να τα καταφέρει. Επιστρατεύει λοιπόν σύγχρονες ψυχολογικές τεχνικές προπαγάνδας για να αποκτήσει τον έλεγχο του κοτετσιού. Πολύτιμος βοηθός του στο εγχείρημα, το "Μάιν Καμπφ" του Αδόλφου Χίτλερ.

Για να πετύχει τους σκοπούς της, η αλεπού πρέπει να βασιστεί στον πιο εύπιστο, ευήθη, κοινώς ηλίθιο, ένοικο του πτηνοτροφείου. Τελικά βρίσκει ευήκοα ώτα σε ένα μικροσκοπικό κοτόπουλο με γιο-γιο, το οποίο δεν φημίζεται για την ευφυΐα του. Αρχίζει να του φωνάζει ότι ο ουρανός θα πέσει στο κεφάλι του. Ο Chicken Little, πανικόβλητος, τρέχει σε όλο το κοτέτσι και διαδίδει το καταστροφικό νέο. Οι κότες με τη σειρά τους καταλαμβάνονται κι αυτές από πανικό. Προσωρινά, ο Cocky Locky, ο σοφός κόκορας του πτηνοτροφείου, τις καθησυχάζει και επαναφέρει την ηρεμία. Όμως η αλεπού βρίσκει άλλο τέχνασμα: διασπείρει ψευδείς ψιθύρους ότι ο κόκορας τα έχει κάνει "πλακάκια" με τους ανθρώπους, για να τις οδηγήσει καλοθρεμμένες στο σφαγείο (γκαιμπελική τακτική του "πες-πες, κάτι θα μείνει"). Με μια έξυπνη προπαγανδιστική τακτική, που βασίζεται στην καλλιέργεια του φόβου, η αλεπού πείθει τον πιο ηλίθιο κοτόπουλο να αναλάβει την ηγεσία του πτηνοτροφείου και να οδηγήσει τις κότες σε μια σπηλιά, δήθεν για να σωθούν από τη συμφορά.

Το καρτούν τελειώνει με ένα πλάνο από το εσωτερικό της σπηλιάς, όπου η αλεπού έχει καταβροχθίσει όλο το κοτέτσι και έχει τοποθετήσει τα κόκκαλα έτσι, ώστε να θυμίζουν στρατιωτικό νεκροταφείο. Μια πολύ έξυπνη αλληγορία για την ψυχολογία της μάζας και τις καταστρεπτικές συνέπειες που μπορεί να φέρει σε μια κοινωνία ο θανάσιμος συνδυασμός ανασφάλειας και αμάθειας.


Έτος παραγωγής: 1943 
Χώρα: ΗΠΑ 
Εταιρεία παραγωγής: Disney's 
Σκηνοθεσία: Clyde Geronimi 
Διάρκεια: 8’ 48’’

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Οι...πρώτες Αστυνομικίνες!!

<<Κομψαι κυρίαι με «αστυνομικόν πηλήκιον», έτοιμες για… Περιπολία.

Το καλοκαίρι του 1931 με έκπληξη οι Έλληνες πληροφορούνταν ότι θα αποκτήσουν πεντηκονταμελές «Αστυνομικόν Σώμα Γυναικών»! 

«Κομψαί κυρίαι με αυστηράν στολήν πολιτσμάνου και με το αστυνομικόν πιλίκιον θα κυκλοφορούν στους δρόμους, θα μας επιβλέπουν ίσως και θα μας οδηγούν στο φρέσκο», έγραφαν με αρκετή δόση ειρωνείας οι εφημερίδες, οι οποίες παρακολουθούσαν το θέμα και το κάλυπταν με πιπεράτες διαθέσεις. 

Όλα είχαν ξεκινήσει τρία τέσσερα χρόνια νωρίτερα, όταν είχε επισκεφτεί την Αθήνα η επικεφαλής της Αστυνομίας της αγγλικής πρωτεύουσας. Η «αρχιαστυνόμος του Λονδίνου», όπως την αποκαλούσε ο Τύπος, εντυπωσίασε με τις αναφορές της. 

«Δεν καταδιώκουν αι πολισμάνες τους ληστάς και τους λωποδύτας. Δεν συμπλέκονται με τους τρομερούς άνδρας κακοποιούς των υπόπτων συνοικιών. Αι γυναίκες της Αστυνομίας έχουν λεπτότερα καθήκοντα», δήλωνε η αυστηρή Αγγλίδα, εξηγώντας πως οι αστυνομικίνες ασχολούνταν με τις γυναίκες και τα παιδιά. 

Ο «Σύνδεσμος υπέρ των Δικαιωμάτων της Γυναικός», ο οποίος είχε μετακαλέσει το αγγλικό κλιμάκιο για διαλέξεις στην Ελλάδα, τάχθηκε αμέσως υπέρ της ιδρύσεως αστυνομικού γυναικείου σώματος. Δίνοντας μάλιστα ιδιαίτερο βάρος στη χρησιμότητά τους «δια τον διακανονισμόν των ζητημάτων των ηθών και των γυναικείων ελευθερίων ηθών». 


Το ζήτημα απασχόλησε βεβαίως την πολιτική ηγεσία της χώρας, αλλά και την ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία μάλιστα στον Οργανισμό της Αστυνομίας Πόλεων που δημοσίευσε στις αρχές της δεκαετίας 1930 περιέλαβε και ανάλογη πρόβλεψη. Ωστόσο, για να μη… ξεφύγουν τα πράγματα, μπήκαν και ορισμένες ασφαλιστικές δικλίδες. Όπως ότι έπρεπε να προηγηθεί γνωμάτευση του Αστυνομικού Συμβουλίου, ή ότι τα προσόντα και τα καθήκοντα του νέου σώματος θα κανονίζονταν με Προεδρικό Διάταγμα, ή ακόμη ότι θα μπορούσαν να προάγονται μόνον μέχρι τον βαθμό του Υπαστυνόμου Α’ Τάξεως. Κατόπιν τούτων, οι Έλληνες περίμεναν αρκετές δεκαετίες μέχρι να δουν «πολιτσμάνες» να κυκλοφορούν ανάμεσά τους.

http://mikros-romios.gr
Μα συγκρίνονται οι παραπάνω μ'αυτές?!

"Αφήστε τα όπλα κλειδωμένα"


 << «Αφήστε τα όπλα κλειδωμένα» δηλώνει μέσω Facebook o 24χρονος φοιτητής που σκότωσε έναν αλλοδαπό διαρρήκτη στην Παιανία. 

Ο φοιτητής, που αφέθηκε ελεύθερος από τον εισαγγελέα, εμφανίστηκε συντετριμμένος και τόνισε σε μήνυμά του ότι «το γεγονός δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση»

 Η εν λόγω ιστορία αυτοδικίας συγκλονίζει - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - την κοινή γνώμη, ενώ δεκάδες ήταν αυτοί που άφησαν μηνύματα συμπαράστασης στη σελίδα του νεαρού στο Facebook. 

O φοιτητής κτηνιατρικής σε μήνυμά του στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης δήλωσε: 

«Το μόνο που θέλω να τονίσω είναι ότι τα όπλα δεν είναι η λύση. Το γεγονός το δικό μου ελπίζω να είναι το τελευταίο κακό, δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση… Σας το λέω ειλικρινά, αφήστε κλειδωμένα τα όπλα. Το βάρος είναι τεράστιο και οι τύψεις πολλές!!! Επίσης θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του… Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους σας και πάλι…»

Σύμφωνα με το Έθνος της Κυριακής, ο πατέρας του νεαρού φοιτητή δήλωσε στην εφημερίδα: 

«Να μη ζήσει κανείς αυτό που συνέβη στην οικογένειά μας, να έρθουν τα πάνω-κάτω από τη μια στιγμή στην άλλη. Είμαστε συντετριμμένοι, γιατί βλέπουμε το παιδί μας έντρομο και λυπημένο με αυτό που συνέβη».  >>



Δε θέλω να προσθέσω τίποτε άλλο. Το περιστατικό το γνωρίζουμε όλοι. Πριν πάρουμε όλοι τα όπλα παραδειγματιζόμενοι από τη δήθεν ατιμωρησία της δικαιοσύνης, να πω ότι ο νεαρός θύτης, δεν αθωώθηκε, απλά δεν προφυλακίστηκε. Προφυλακιστέος κρίνεται κάποιος μόνο αν είναι ύποπτος φυγής ή/και ύποπτος τέλεσης εκ νέου αδικήματος. Εφόσον έχει καθαρό ποινικό μητρώο και παραδόθηκε μόνος του, δεν υπάρχει λόγος να κρυφτεί μέχρι τη δίκη, ούτε φυσικά να αρχίσει να πυροβολεί όποιον Αλβανό βρει μπροστά του. Για να ξέρουμε ότι δεν προφυλακίζονται όποιοι απλά κατηγορούνται  για αδικήματα που συγκινούν την κοινή γνώμη.....  ;)


Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Νέα ανοικτή επιστολή του Ναυάρχου Νίκου Παππά (του συγκλονιστικού κυβερνήτη του "Βέλους", που το 1973 αυτομόλησε στην Ιταλία)

"...Η Ελλάδα πέρασε και δυσκολότερες ακόμα στιγμές στην ιστορία της. Τις ξεπέρασε όταν οι ηγέτες της πρώτοι ξεπέρασαν τον διχασμό που ως κατάρα του γένους μας ταλανίζει και, ενωμένοι οι ίδιοι στο εθνικό συμφέρον, κατάφεραν να διατηρήσουν τη συνοχή της κοινωνίας..."
"...Σταματήστε να διαλαλείτε αορίστως το τι θα κάνετε και πέστε στον λαό το πώς θα το κάνετε. Μην εκπέμπετε φρούδες ελπίδες...."  
"...Δώστε το παράδειγμα και ξεκινήστε από τον εαυτό σας. Παραιτηθείτε από τώρα των προκλητικών προνομίων, μισθών και συντάξεων, υποσχεθείτε τη μείωση του αριθμού των Βουλευτών αλλά και των Υπουργών, Γραμματέων, παρακοιμώμενων και αργυρώνητων συμβούλων...."


ολόκληρη η επιστολή:

"Κύριοι επίδοξοι κυβερνήτες του σκάφους "ΕΛΛΑΣ". 

Πέρασαν τρείς μήνες από την δημόσια παραίνεσή μου προς εσάς να δείξετε στην πράξη ότι γνωρίζετε και αποδέχεστε τα χαρακτηριστικά αλλά και τις ευθύνες του «ηγέτη». 
Η ταπεινή μου φωνή αποδείχθηκε και αυτή, όπως και άλλων, «…βοώντος εν τη ερήμω.» 
Στους τρείς αυτούς μήνες όμως ο καιρός «φρεσκάρισε» κι άλλο. Το πλοίο κινδυνεύει να υποστεί βαριά αβαρία στο μάτι του Ευρωπαϊκού τυφώνα και εσείς συνεχίζετε να συζητάτε για το ποια πορεία πρέπει να πάρει. 

Συνεχίζετε να απολαμβάνετε την προσωπική σας πολυτέλεια και να αναζητείτε την ικανοποίηση της πολιτικής σας ματαιοδοξίας την ώρα που πολίτες των οποίων εσείς θέλετε να ηγηθείτε αναζητούν πολύτιμα φάρμακα για να διατηρηθούν στη ζωή. 

Η Ελλάδα πέρασε και δυσκολότερες ακόμα στιγμές στην ιστορία της. Τις ξεπέρασε όταν οι ηγέτες της πρώτοι ξεπέρασαν τον διχασμό που ως κατάρα του γένους μας ταλανίζει και, ενωμένοι οι ίδιοι στο εθνικό συμφέρον, κατάφεραν να διατηρήσουν τη συνοχή της κοινωνίας. Με τις ανούσιες αντιπαραθέσεις, τους επικοινωνιακούς εκβιασμούς, τους αδιέξοδους δογματισμούς, την αδράνεια, την αλαζονεία της μικρής ή μεγάλης εξουσίας σας και τις παλινδρομήσεις θέσεων και υποσχέσεων, έχετε πανικοβάλλει την κοινωνία. Έχετε συνθλίψει κάθε συνεκτικό της παράγοντα γιατί στον πανικό επικρατεί σύγχυση και το ένστικτο της ατομικής επιβίωσης και όχι αυτό της αλληλεγγύης. 

Έμειναν λίγες μέρες από τη νέα εκλογική διαδικασία. Σταματήστε να διαλαλείτε αορίστως το τι θα κάνετε και πέστε στον λαό το πώς θα το κάνετε. Μην εκπέμπετε φρούδες ελπίδες. Δεσμευτείτε για την αποδέσμευσή σας από κάθε διαπλοκή και για τη θέσπιση αυστηρών κανόνων τιμωρίας αυτών που καταχρώνται την εξουσία λυμαινόμενοι τον δημόσιο πλούτο. 

Δώστε το παράδειγμα και ξεκινήστε από τον εαυτό σας. Παραιτηθείτε από τώρα των προκλητικών προνομίων, μισθών και συντάξεων, υποσχεθείτε τη μείωση του αριθμού των Βουλευτών αλλά και των Υπουργών, Γραμματέων, παρακοιμώμενων και αργυρώνητων συμβούλων. Εξασφαλίστε πρώτα απ’ όλα την αξιοπρέπεια του κάθε πολίτη στη ζωή και στον θάνατο. 

Εξασφαλίστε την αξιοπρέπεια της πατρίδας μας που με ευθύνη σας διασύρεται παγκοσμίως. Αντιληφθείτε επιτέλους ότι το πλοίο ΕΛΛΑΣ είναι γερό σκαρί. Το πλήρωμά του σκληροτράχηλο και με αντοχή στις κακουχίες που απέδειξε επί αιώνες. Αλλά χωρίς μαγκιόρο καπετάνιο δεν ταξιδεύεται στον Ευρωπαϊκό Κυκλώνα…"



Και η προηγούμενη επιστολή εδώ:

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Κάφροι - Τιμή - Χρυσή Αυγή

Όταν την περασμένη εβδομάδα ανέβαζα την ανάρτηση για το ξύλο στην ουκρανική Βουλή, είχα βάλει στην άκρη και κάτι που διάβασα και ήθελα να το μοιραστώ,το οποίο μου έκανε εντύπωση, αλλά άργησα. Πλέον, μετά το σημερινό ξύλο στον Παπαδάκη, θα είναι μπαγιάτικα νέα, αλλά θέλω να καταλήξω αλλού.


Κάνανε τραμπουκοπορεία με κι εγώ δεν ξέρω πόσα μηχανάκια και "πεζοπόρο τμήμα", τους είδαν οι δελτάδες και πήγαν να τους ελέγξουν και άρχισαν τα παραπάνω. Τάχα ότι οι Αστυνομικοί είναι τσιράκια και εντολοδόχοι συνωμοτών κ.λ.π.

ΡΕ, ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΕ ΠΟΙΟ ΧΩΡΟ ΑΝΗΚΕΤΕ, Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ. ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΤΕ ΒΓΑΛΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ο ΣΥΡΙΖΑ, ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ "ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙ", ΕΙΤΕ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΤΑΙΡΙΖΟΝΤΑΙ (ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ). 
ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΕΝΕ ΟΛΟΙ. ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ, ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΔΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ. ΚΑΙ ΜΗ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΟΛΥ Χ-FILES KΑΙ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟ. ΔΕ ΜΑΣ ΒΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ. ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ. 

"Μένει μια γλυκιά παρηγοριά σε έναν άνθρωπο δυστυχισμένο, και αυτή προέρχεται από το ότι έχει πράξει , ό,τι ονομάζεται καθήκον"
~ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ~

Υ.Γ.1: Μ'αρέσει που πέσανε όλοι από τα σύννεφα σήμερα με τον Κασιδιάρη.....
Υ.Γ.2: Και αφήστε αυτό το παραμύθι επιτέλους ότι ένας στους δύο Αστυνομικούς ψήφισε    
          Χ.Α....Έλεος....


Το τραγούδι της νύχτας


Σπίτι μου σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου.....


Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Η αγγελία του μήνα (fail)

και ζάντα που γυρίζει, αλά gangsta
Την ανακάλυψα μέσω ενός φίλου στου φού μπού (ο οποίος είπε ότι είναι fake).
Απολαύστε τον:


"Το αμάξι είναι λούλουδο, το βλέπετε πως γυάλίζει στη φωτογραφία! ...
Μιλάμε για μεγάλη ευκαιρία "Παρφέ" που λέμε…


Όποιος ξέρει από τζιπ… και του αρέσει να πηγαίνει στα χιόνια, αυτό ειναι το εργαλείο που πρέπει να πάρει... 
Εγω δεν πηγαινα στα χιονια γιατί κρύωνα. 
Αμα δεν κρύωνα όμως θα πήγαινα γιατί μ αρέσουν.

Το κράτησα ένα χρόνο αλλά η κωλοκυβέρνηση με τους φόρους που έβαλε, τα τεκμήρια και κει που πήγε η βενζίνα, δεν με παίρνει άλλο να το κρατήσω. 
Μην μασάτε πως έχει πρόβλημα το αμάξι και το δίνω τόσο φτηνά. Είναι αστέρι σας λέω. 
Το χω τουμπανιάσει αλλά δεν το χω σκίσει. Για καμμια βόλτα στο Κολωνάκι το χειμώνα και στην παραλία το καλοκαίρι το χα το έρμο. Άντε και σε κανα γάμο καμμιάς ξαδέρφης που το γυάλιζα και το στόλιζα. 

Το μόνο χωμα που έχω πατήσει, είναι που πήγαινα μια μέρα στην Π.Ράλλη και έπεσε ενα σακί με κοκκινόχωμα από εναν γύφτο που πήγαινε μπροστά μου, έσπασε το σακί και χύθηκε το χρώμα και το πάτησα. Αλλιώς το αμάξι μονο σε άσφαλτο έχει πατήσει. Είναι άστρωτο μιλάμε.

Επειδή είμαι μερακλής το επλενα μονος μου. Δεν το χω παει σε βουρτσα σε πλυντηριο. Μονο hand made πλυσιμο εκανα και το σκουπιζα με πετσι που χα παρει απο το φαναρι στα Village στη Θηβων. Έχω φέρει κι απ την Αμερική που μένει μια ξαδέρφη της μάνας μου, πολλά έξτρα και του χω βάλει. Ελάτε να το δείτε από κοντά να καταλάβετε για τι διαμάντι μιλάμε. 

Δυστυχώς δεν με παιρνει να το κρατήσω άλλο γιατί θα με σκίσει η εφορία με τα τεκμήρια. Δουλευω μαυρα (κυριως παιζω κανα παρανομο στοιχημα και κερδιζω λέφτα) και δεν μπορώ να το καλύψω στη δήλωσή μου
Παρτε τηλέφωνο από τη 1 το μεσημέρι και μετά (που ξυπνάω) να παμε να πιουμε ενα καφε να το δειτε. Αμα εχετε whatsapp μπορω να σας στειλω κι αλλες φωτογραφιες. Αλλα μόνο whatsapp γιατί μου κοψε το κινητό η vodafone και δεν μπορώ να στειλω ΜΜS.
Παρακαλώ μόνο σοβαρές προτάσεις και τα λεφτά μετρητά. Αποκρύψεις δεν σηκώνω."

car.gr

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Γερμανική σειρήνα περιπολικού(κ.α. FAILS)

Αν και είναι το αντίθετο του FAIL, μιας και πετυχαίνει το σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκε ΤΟΣΟ δυνατή, εγώ θα την εντάξω σε αυτή ακριβώς την κατηγορία:

FAIL

Και μερικά ακόμη FAILS που θυμήθηκα:

CALL THE PLOICE!


Το χειρόφρενοοοοο :
Related Posts with Thumbnails