Σελίδες

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

The Box Man

Το κρατάω λίγες μέρες τώρα , γιατί ήθελα να ανεβάσω μερικές αναρτήσεις για την 28η Οκτώβρη (σημ. : εντάξει , μπορείτε να κατεβάσετε τις σημαίες τώρα) . 
Η αναμονη τελείωσε λοιπόν ! 
Πρόκειται για ένα απίστευτο βιντεάκι που ανακάλυψα περιηγούμενος στο διαδίκτυο (όπως όλα τα απίστευτα βιντεάκια άλλωστε..) . Δεν ξέρω για την ιστορία/προϊστορία του , δε το'ψαξα να σας πω την αλήθεια , αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι σε αφήνει με μια περίεργη επίγευση...περισυλλογής( ναι μόλις τελείωσα το Master Chef) ...

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Aκούει κανείς ?!?!

Μιας και φαίνεται να μ'αρέσει να τρώω απ'τα "έτοιμα" στις τελευταίες αναρτήσεις , ένας φίλος μου ανάρτησε αυτό το σύνδεσμο από το tromaktiko , όπου πραγματικά ένας συνάδελφος απ'τη Θεσσαλονίκη λέει αυτό που σκεφτόμαστε χιλιάδες άλλοι.....
Γιατί μερικές φορές αυτό που θες να πεις το'χουν πει καλύτερα άλλοι...

  Ειμαι Αστυνομικος που υπηρετω σε περιφερειακο τμημα της Θεσσαλονικης ως μαχιμος και πηρα την πρωτοβουλια να γραψω με αφορμη τα τελευταια δημοσιεύματα. Για την Αστυνομια βαση κανονισμου, προτεραιοτητα ειναι η ασφαλεια του πολιτη. Ασφαλεια που δεν μπορούμε να του προσφερουμε γιατι οι μάχιμες υπηρεσιες και κυριώς τα Αστυνομικα Τμηματα τα οποία και αποτελλουν το κυτταρο της Αστυνομιας, ειναι στελεχωμενα πλεον στην καλυτερη περιπτωση με το 2/3 της οργανικης τους δυναμης.
Αν λάβουμε σοβαρα υποψιν και το γεγονος οτι η οργανικες δυναμεις των τμηματων υπολογιστηκαν με βαση τις πληθυσμιακες αναγκες καθε πολης, ετους 1984, τοτε μπορει καθενας να καταλαβει το μεγεθος των ελλειψεων που υπαρχουν. Και αυτο φαινεται με τον χειροτερο τροπο στην καθημερινοτητα του πολιτη και στην εγκληματικοτητα που υπαρχει γυρω.
Οι λογοι που γινεται αυτο ειναι δύο κυριως :

-Ο πρωτος ειναι οτι η Αστυνομια ασχολειται κυριως με καθηκοντα που δεν προβλεπονται στο αντικειμενό της, οπως πολεοδομικες παραβασεις, επιδοσεις στρατιωτικών εγγραφων και δικογραφων, ελεγχοι καταστηματων, φυλαξη ατομων που δεν θα επρεπε να τους φυλαμε, και μετρα ταξης σε γηπεδα και λοιπα μετρα. Αυτο συμβαινει γιατι  
  •  α) οι λοιπες δημοσιες υπηρεσιες, ειτε ειναι ανικανες ή διεφθαρμενες και το κρατος δεν τις εμπιστευεται,(χαρακτηριστικη ειναι η κλοπη η απώλεια εκατονταδων εντυπων διαβατηριων απ' τις νομαρχιες και εντυπων αδειων ικανοτητος οδηγησεως απο τις διευθυνσεις συγκοινωνιων, που στην συνεχεια εκδοθηκαν εκ νεου με πλαστα στοιχεια), 
  •  β) η αδυναμια τους λογω ελλειψεων -βλεπε πολεοδομιες διευθυνσεις υγειας κλπ- και 
  •  γ) γιατι αυτο εξυπηρετει διαφορα συμφεροντα. 
 Αυτο όμως εχει ως αποτελεσμα την κατασπαταληση προσωπικου,(για τις επιδοσεις δικογραφων που ειναι αρμοδιοτητα του υπουργειο δικαιοσυνης -υπαλληλοι του οποιου εισπρατουν και σχετικο επιδομα επιδοσεων,- απασχολουνται τουλαχιστον δυο ατομα ημερησιως στο μικροτερο τμημα), την κατασπαταληση εργατοωρων ! (κοβονται πολλες ημερησιες αναπαυσεις το Σαββατοκυριακο για την διαθεση των μετρων και αναπληρωνονται αλλες ημερες σε βαρος της ασφαλειας των πολιτων) και την αδυναμια των αστυνομικων να ασχοληθουν με την εγκληματικοτητα γιατι ως γνωστο αναλωνεται ο χρονος τους κατα την εκτελεση της βαρδιας τους, σε καταγγελιες για πολεοδομικες, υγειονομικες και αλλες παραβασεις των ειδικων ποινικων νομων γνησια υπογραφης εκτος τμηματος, επιδοσεις λοιπων εγγραφων κ.α. Στο τελευταιο μεριδιο ευθυνης εχουν και οι πολιτες γιατι σε πολλες περιπτωσεις, απασχoλουν συνεχως την υπηρεσια, γινονται επιμονοι, κουραστικοι και ερειστικοι,για ανευ λογου, αντικειμενου και αρμοδιότητας αστυνομιας περιστατικα, φτανοντας στο σημειο να απειλούν άμμεσα ή έμμεσα τους αστυνομικους.

-Ο δευτερος λογος ειναι οτι πολλοι συναδελφοι μας οι οποίοι δεν αντεχουν ή δεν θελουν το αντικειμενο του τμηματος (ταξης, ασφαλειας ή τροχαιας δεν εχει καμια σημασια), λογω της μεγαλης επικινδυνοτητας και της σημαντικης φθορας που επιφερει η καθημερινη επαφη με τον πολιτη, αξιοποιουν ολες τους τις επαφες, προκεμενου να μετακινηθουν σε καποιο γραφειο της Γενικής ή απλης Αστυνομικης Διεύθυνσης. Από εκει ομως ξεκινανε ολα τα προβληματα. Γιατι αυτες οι υπηρεσιες ειναι υπεραριθμες, τα ατομα που υπηρετουν εκει ξεπερνουν κατα πολυ την οργαν! ικη δυναμη τους και βαση κανονισμου μια υπηρεσια δεν μπορει να εχει περισοτερα ατομα απο την οργανικη της δυναμη, με αποτελεσμα να μην μπορουν να μετατεθουν, αλλα να ισχυει για αυτους το καθεστως της αποσπασης. Μια αποσπαση που παρανόμως υπερβαινει το μεγιστο χρονικο διαστημα της που ειναι τρεις + τρεις μηνες. Υπαρχουν ατομα σε διευθυνσεις που ειναι με αποσπασεις ή προσωρινες μετακινησεις για χρονια. Ειναι αποσπασμενοι στο μεγαρο αλλα καταλαμβανουν και την οργανικη θεση στην υπηρεσια που ανηκουν. Δηλαδή δεν φτανει που δεν προσφερουν  και μειώνουν την πραγματικη δυναμη του τμηματος σε βαρος των συναδελφων τους και των πολιτων, στερουν και απο την υπηρεσια που ανηκουν την δυνατοτητα να ζητησει αλλα ατομα στην θεση τους, γιατι οπως προειπωθηκε, βαση κανονισμου μια υπηρεσια δεν μπορει να εχει περισοτερα ατομα απο την οργανικη της δυναμη.
Για αυτους ακριβως τους λογους οι υπηρεσιες τμηματων υπολειτουργούν. Το προσωπικό τους που παραμενει εκει για τους δικούς του λογους ο καθενας, καταπονειται, δουλευει περισότερες απο τις προβλεπομενες 42 ωρες την εβδομαδα (σε περιπτωσεις μεταγωγων σοβαρων αδικηματων κλπ αν λαβουμε υποψιν οτι πολλες φορες λογω των συνθηκων φτανουν οι ωρες εργασιας εως και δωδεκα την μερα μιλαμε για πανω απο εξηντα ωρες), τους οφειλει η υπηρεσια πολλα ρεπο, και δεν υπαρχει προγραμματισμος στο ωραριο εργασιας.
Να γνωρίζουν όλοι οτι το ηθικό και η ψυχολογία του αστυνομικου, μετά από χρονια απαξίωσης και ειδικά μετα τις προσφατες μειώσεις μισθών και απειλής κατάργησης νυχτερινών αποδοχών και πενθημέρων, ειναι στο χειρότερο σημειο, και η οποια επιτυχια οφειλεται καθαρα στο φιλοτιμο του προσωπικου , συμπεριλαμβανομενων και ελάχιστων Αξιωματικών.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ



Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Δίστομο - Μια ιδιαίτερη ιστορία

Σερφάνοντας ανακάλυψα μια παλιά ανάρτηση του troktiko η οποία μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και ποφάσισα να την αναδημοσιεύσω:

Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Σουηδός Στούρε Λιννέρ, στο βιβλίο του «Η Οδύσσειά μου» γράφει για το Δίστομο:

"Παντρευτήκαμε στις 14 Ιουνίου... Ο υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Έμιλ Σάντστρομ, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα προς τιμήν μας. Αργά το βράδυ με πλησίασε και με απομάκρυνε από τα γέλια και τις φωνές, προς μια γωνιά όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε οι δυο μας. Μου έδειξε ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει: οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό. Πιθανοί επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας. Το Δίστομο ήταν μέσα στα όρια της περιοχής την οποία, την εποχή εκείνη, ήμουν αρμόδιος να τροφοδοτώ με τρόφιμα και φάρμακα. Έδωσα με τη σειρά μου το τηλεγράφημα στην Κλειώ να το διαβάσει, εκείνη έγνεψε κι έτσι αποχωρήσαμε διακριτικά από τη χαρούμενη γιορτή.

Περίπου μα ώρα αργότερα ήμασταν καθ' οδόν μέσα στη νύχτα. Απαιτήθηκε ανυπόφορα μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου διασχίσουμε τους χαλασμένους δρόμους και τα πολλά μπλόκα για να φτάσουμε, χαράματα πια, στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στο Δίστομο. Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που τιμωρήθηκαν με αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχής, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες.

Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα. Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό. Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς.

Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού! Από θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σ ο κ α ρ ι σ μ έ ν ο ς  από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε στη μέση της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός Σταυρός! Ερυθρός Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε».

Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια γυναίκα. Μας αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε να διαφύγει προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού ξεκινήσαμε οι τρεις μας, διαπιστώσαμε ότι [η γυναίκα] είχε πυροβοληθεί στο χέρι. Τη χειρουργήσαμε αμέσως με χειρουργό την Κλειώ. Ήταν το ταξίδι του μέλιτός μας.

Και ο Ελληνικός Πολιτισμός:

Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θ' αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη μια φορά, η Κλειώ και εγώ.

Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτυση. Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Τώρα, εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά από την πατρίδα τους. Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους». Σ' αυτή του τη φράση γύρισε η Κλειώ το βλέμμα της και με κοίταξε. Υποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα, αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά. Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα.

Από το βιβλίο "Η Μαύρη Βίβλος της Αντίστασης"


http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_7108.html


" Οι Έλληνες της Ιταλίας στην περίοδο του Ελληνοϊταλικού πολέμου "

Xρόνια πολλά και καλά σε όλους !
Μία ακόμη ανάρτηση αφιερωμένη στην επέτειο του "ΟΧΙ" .
Μία άγνωστη πτυχή του Ελληνοιταλικού πολέμου .
Και πάλι δανεισμένο από την ιστοσελίδα www.24grammata.com .

 

Οι Έλληνες της Ιταλίας στην περίοδο του Ελληνοϊταλικού πολέμου

γράφει ο Γιάννης Κορίνθιος 

Guerra italo-greca e diaspora greca d’Italia. Il caso di Napoli.

Εισαγωγή (από 24grammata.com)
Είναι “πληγή από φρικτό μαχαίρι” να ζεις μακριά από την πατρίδα. Αλλά είναι “αλάτι στην πληγή σου” να ζεις σε χώρα που κηρύσσει τον πόλεμο εναντίον της πατρίδας της καρδιάς σου. Να κοιτάς στα μάτια τους μέχρι χθες φίλους σου και να βλέπεις το κενό. Να νιώθεις απόβλητος στον τόπο που ζεις από δεκαετίες και να μην ξέρεις αν θα πρέπει να κλάψεις ή να χαρείς στην νίκη ή την ήττα. Ποιον να κλάψεις, άλλωστε, πρώτον;

Με αυτούς τους βουβούς ήρωες του Ελληνισμού, τους Έλληνες που ζούσαν στην Ιταλία τα τελευταία 500 χρόνια, ασχολείται εδώ και χρόνια ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Καλαβρίας Γιάννης Κορίνθιος (Jannis Korinthios). Στο υπό δημοσίευση βιβλίο του κάνει ιδιαίτερη μνεία για την τύχη του Ελληνισμού της Νάπολης στην περίοδο του Ελληνοϊταλικού πολέμου (1940-1947, τότε έληξε η πολεμική επιστράτευση για τους Έλληνες της Ιταλίας).

Σκύβει με αγάπη και στοργή στις καταβολάδες της φυλής μας που επί αιώνες κατοικούν στη γειτονική Ιταλία και που η κοντόφθαλμη ακαδημαϊκή μας ιστορία έχει ξεχάσει συστηματικά.
Αναφέρει για την κατάσχεση των περιουσιών των Ελλήνων της Ιταλίας, όχι μόνο επί Ιταλικού εδάφους, αλλά και των Ελλήνων στις κατακτημένες από τους Ιταλούς περιοχές της Αφρικής καθώς και στα Δωδεκάνησα. Την προστασία των Ελλήνων της Ιταλίας  είχε αναλάβει η Ελβετική πρεσβεία.
Αναφέρει, ακόμα, και τις πολεμικές αποζημιώσεις: Το 1947 η Ιταλική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αποζημιώσει με 29 εκατ. Ιταλικές λίρες τα  ελληνικά φυσικά και νομικά πρόσωπα που ζούσαν στην Ιταλία.

Το έργο του υπό έκδοση βιβλίου του Γιάννη Κορίνθιου φέρει τον τίτλο :
La confraternita dei nazionali greci.
Storia della diaspora ellenica a Napoli
negli ultimi cinquecento anni.


Και στα Ελληνικά:
Το Αδερφάτο των Ελλήνων.
Ιστορία της ελληνικής διασποράς στη Νάπολη
τα τελευταία πεντακόσια χρόνια.


Το παρακάτω απόσπασμα είναι προδημοσίευση, στην ιταλική γλώσσα, ενός τμήματος των 1500 σελίδων του έργου. Ο καθ. Γιάννης Κορίνθιος το εμπιστεύτηκε, αποκλειστικά, στα 24grammata.com με την ελπίδα να μνημονεύσουμε ανάμεσα στους ήρωες του 1940 και ονόματα όπως: Βενέδικτος Κατσανεβάκης, Διονύσιος Τυπάλδος, Αδαμάντιος Τομάζος, Κοντοκαλάκης Γιώργος, Φωκάς Σοφοκλής, Λουκάς Γιώργος, Παπάς Δημοσθένης και πολλούς – πολλούς άλλους. Ήταν παιδιά του ελληνισμού της Νάπολης και πήραν μέρος και αυτοί, με το δικό τους τρόπο, στον ηρωικό πόλεμο του 1940 (Σ. Αθηναίος)

συνέχεια στο 
http://www.24grammata.com/?p=4380

"28η Οκτωβρίου 1940 / 28η Οκτωβρίου 2010"

Ας πάμε στα βαριά τώρα...
Υποσχέθηκα χθες, να αναδημοσιεύεσω μερικά ακόμη ενδιαφέροντα αρθράκια από το
www.24grammata.com .
Πάρτε ακόμη ένα λοιπόν :

28η Οκτωβρίου 1940 / 28η Οκτωβρίου 2010

24grammata.com/ Λόγος
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να πω στο γιο μου για το νόημα του έπους του ’40 .
Δυσκολεύεται να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο κορόιδο Μουσολίνι και το κορόιδο Μπερλουσκόνι, λέει ότι πάνω κάτω είναι τα ίδια.
Και ο κακός ο Χίτλερ; πόσο κακός ήταν; Αν ήταν κακός, γιατί τον μνημονεύουν, ακόμα, “Έλληνες πατριώτες”. “Πώς λέγεται αυτός που συμπαθεί τον εχθρό”, με ρωτάει;
Του μιλώ για τα μαρτυρικά χωριά των Ελλήνων: Δίστομο, Καλάβρυτα, Δομένικο, Καβαλλάρι, Λιδωρίκι, Σέρβια, Χορτιάτης κ.ά. Με κοιτάει και απορεί.
Ανήκει στη γενιά που οι απορίες μένουν απορίες, γιατί κανένας δεν έχει χρόνο να τις απαντήσει.
“ανήκει στη γενιά”,  που έχω του δημιούργησα και του κληροδότησα και τώρα του κουνώ το δάχτυλο όπως κάνουν όλοι οι ανεύθυνοι.


Η κόρη μου από την άλλη δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί πείναγαν οι Έλληνες στην κατοχή. Το θεωρεί υπερβολικό ότι, άκουσον-άκουσον, πέθαιναν από την πείνα.
Ανήκει στη γενιά που τρώει με delivery και εκστασιάζεται στον καναπέ βλέποντας άλλους να μαγειρεύουν.
“ανήκει στη γενιά”,  που έχω της δημιούργησα και της κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα  παιδιά;

Θέλω να τους μιλήσω για τη σημαία, αυτή που είναι “απ τα κόκαλα βγαλμένη”. Θέλω να τους πως ότι μπορεί να είναι ένα πανί αλλά κρύβει από πίσω του σκιές ανθρώπων, που με χαιρετάνε από την Πίνδο, το Μόροβο, τον Καλαμά,την Τρεμπεζίνα, τη Χειμάρα, το Αργυρόκαστρο, το Μπομπεσι,το  Καλπάκι κ.α.
Ο γιος μου έχει την ελληνική σημαία κάτω από τον Ζαγοράκη.
Ανήκει στη γενιά που θεωρεί τη σημαία ως εξάρτημα γηπέδου.
“ανήκει στη γενιά” που εγώ του δημιούργησα και του κληροδότησα. Τι  μου φταίνε τα παιδιά;
Δε θέλω να τους μεταφέρω βλακωδέστατα διλήμματα για το ποιος είπε το Όχι: “Ο Μεταξάς ή ο Λαός”.
Και αν είπε το Όχι και ο Μεταξάς, μήπως θα γίνει λιγότερο μισητός ο δικτάτορας;
1924 εθελοντές Έλληνες Δωδεκανήσιοι, Ιταλοί, στα χαρτιά,  πολίτες (τα Δωδεκάνησα ήταν ακόμα υπό Ιταλική κυριαρχία), έφυγαν εθελοντικά για την Πίνδο. Αυτοί δεν χρειάζονταν να ακούσουν ούτε ΟΧΙ, ούτε ΝΑΙ. Απλώς πήγαν εκεί που τους κάλεσε η καρδιά τους και όχι τα χαρτιά τους
Γι΄ αυτούς τους Δωδεκανήσιους θέλω να της μιλήσω και η κόρη μου με ακούει με προσοχή, όταν μιλάω για τη Ρόδο, βλέπετε ετοιμάζετε να πάει πενθήμερη σχολική εκδρομή στη Ρόδο.
Ανήκει στη γενιά που γνώρισε τη Ρόδο ως τόπο αχαλίνωτου τουρισμού.
“ανήκει στη γενιά”, που έχω της δημιούργησα και της κληροδότησα. Τι μου φταίνε τα  παιδιά;


Θέλω να τους μιλήσω, με την ευκαιρία της εθνικής εορτής, για το νόημα της πατρίδας. Αλλά σωπαίνω, γιατί, κάπου, άκουσα ότι πατριώτης εν καιρώ ειρήνης σημαίνει να είσαι συνεπής στις φοροδοτικές υποχρεώσεις, να προστατεύεις το περιβάλλον και να ενεργείς εθελοντικά γι αυτό, να ακολουθείς τους νόμους, να συνεργάζεσαι με τις Αρχές, να καταγγέλλεις τον παραβάτη και να ενισχύεις την οικονομία αυτού του τόπου
Ανήκω στη γενιά, που θεωρώ δικαίωμα μου να μην κάνω τίποτα από τα παραπάνω και δε δέχομαι να μου κουνήσει κανένας το δάχτυλο του...

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

" Ο Μουσολίνι τον παρουσίασε ως πρότυπο ανδρισμού. Εκείνος (/εκείνη ?!) είναι η πρώτη δηλωμένη τραβεστί της Ιταλίας "

Aνακάλυψα μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα , την www.24grammata.com , που φιλοξενεί ένα "ηλεκτρονικό περιοδικό για τη γλώσσα την ιστορία και τον πολιτισμό . Διάβασα μερικά φοβερά άρθρα και αποφάσισα να αναδημοσιεύσω μερικά , με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου την οποία θα γιορτάσουμε αύριο . Ας ξεκινήσουμε με κάτι "ελαφρύ" , για να σας κεντρίσω και το ενδιαφέρον !  :)

Ο Μουσολίνι τον παρουσίασε ως πρότυπο ανδρισμού. Εκείνος/η είναι η πρώτη δηλωμένη τραβεστί της Ιταλίας 

24grammata.com/ ασήμαντα πράγματα γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος

 Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ο Benito – παραλλαγή του Benedetto – Mussolini βρισκόταν στο απόγειο της δόξας του και ήταν ασυγκράτητος …στις αερολογίες. Μια μέρα λοιπόν, σε μια φασιστική εκδήλωση πήρε αγκαλιά του το βρέφος Τζοακίνο Στογιάνο, τον εγγονό του Achille Starace (γενικός γραμματέας του φασιστικού κόμματος).Tότε, το βρέφος, Τζιοακίνο Στογιάνο (Gioacchino Stojano), είτε από τη χαρά του, είτε από το φόβο του, είτε γιατί έτσι του ήρθε κατούρησε από πάνω μέχρι κάτω τον Ντούτσε.
 Ο φαφλατάς Μουσολίνι “για να σπάσει τον πάγο” δίχως να τα χάσει σηκώνει το βρέφος μπροστά στο πλήθος και αρχίζει τις γνωστές του μπαρούφες ότι δήθεν τέτοια παιδιά είναι το μέλλον της Ιταλίας, “χαρακτηριστικό δείγμα ανδρισμού”, έτοιμοι να κατουρήσουν τον κόσμο όλο. Το κορόιδο, ο Μουσολίνι, για άλλη μια φορά “έπεσε μέσα στις προβλέψεις του” και η ίδια η ζωή ανέτρεψε τα μεγάλα λόγια των μικρών ανδρών.
  Ο Στογιάνο, από τη δεκαετία του 1950 είναι ο πρώτος δηλωμένος τρανσέξουαλ στη γειτονική Ιταλία. Στη δεκαετία του 1980 θα υποστεί χειρουργική επέμβαση στην Καζαμπλάνκα και θα αλλάξει φύλο και ταυτότητα: δηλώνεται επίσημα στα δημοτολόγια ως Maria Gioacchina Stojano. H Giocchina, πλέον, στην Ιταλία ήταν γνωστή πορνοστάρ του παρελθόντος που ξεσήκωνε τα Ιταλικά ΜΜΕ και δημιουργούσε μονίμως σκάνδαλα, είτε επειδή ήταν ο/η πρώτος/η διδάξας/ασα, είτε επειδή προερχόταν από μια αυστηρή και γνωστή αστική οικογένεια. Σήμερα η ογδοντάχρονη, πλέον, Gioacchina είναι άνθρωπος της εκκλησίας και όπως συνηθίζουν οι πρώην πόρνες, έχει αφιερώσει τη ζωή της για να “σώσει” τη νεολαία και να την επαναφέρει στο δρόμο του Κυρίου

πηγή:
το περιστατικό με το Μουσολίνι αναφέρει ο/η Στογιάνο στο Ιταλικό περιοδικό Storia, τ.46, Αύγουστος 2010, σελ. 52.

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Το γέλιο χαρίζει υγεία !

Χωρίς πλάκα τώρα , θα'χετε διαβάσει ή ακούσει όλοι για τις ευεργετικες ιδιότητες του γέλιου !
Που χαρίζει μακροζωία ,  ψυχική και σωματική υγεία ! Χαρίζει και ρυτίδες βέβαια , αλλά who cares !

 Aυτό θα'ναι το δώρο μου λοιπόν στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες της σημερινής ημέρας !
ΓΕΛΙΟ ! (τσιγγούνης κι έτσι..)

 

ΜΑΚΡΟΗΜΕΡΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΒΛΑΚΩΜΑΡΑ 
λοιπόν , που έλεγε και ο προϊστάμενος και κάποιοι θα καταλάβαίνουν για ποιον λέω ,  σε όλους όσους γιορτάζουν!
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ !! 
Και όποιος δεν κατάλαβε τι έγινε στο #1 , ας μου στείλει μνμ !  ;)

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Ξεροκεφαλιά ή απλά βλακεία ?

Βλέπω τις τελευταίες ώρες να γίνεται μια "κουβέντα" στο τρομακτικό , για το "δικαίωμα" του καθενός να μη φοράει κράνος , ότι δεν προκαλεί ατυχήματα , ότι έναν που τον γράψανε , αν είχε λέει γνωστό δε θα τον γράφανε και άλλες τέτοιες π@π@αριές .
Σαν τον περίεργο που συνάντησα στο γήπεδο πριν λίγες ώρες , που δεν ήθελε να του κάνουμε σωματική έρευνα και δεν είχε και ταυτότητα μαζί του , γιατί "όλοι έχουν δικαίωμα στην αυτοδιάθεση" και τον παρενοχλούμε και "δώσ'μου τον αριθμό σου" και άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε....
Δε θέλω να σχολιάσω άλλο , γιατί ειμαι τσατισμένος ,  παραθέτω όμως δύο αναρτήσεις από το αρχείο (ναι πανάθεμά με έχω και από αυτό , πλέον...)
Γιατί άντε.....

Γκρινιάζει ο κόσμος...Και με το δίκιο του (τις περισσότερες φορές)...

Δύσκολη βάρδια ήταν η αποψινή (χθεσινή πια) ... Πολλά τροχαία ατυχήματα , πολλά σήματα του κέντρου και χωρίς να έχει ιδιαίτερη κίνηση..Τα περισσότερα με μηχανές , μικρές ή μεγάλες , που σημαίνει ότι ναι μεν δεν έχει πλέον πολύ κίνηση γιατί ο κόσμος το γύρισε στο δίκυκλο αλλά...δεν προσέχει...Που πας με το κράνος στον αγκώνα καραμήτροο...Που πας αντίθετα στο μονόδρομο...Μια, δυο , πέντε , δέκα , τη χιλιοστή κάτι θα γίνει...

Να γιατί σκοτώνεται ο κόσμος , γιατί υπάρχουν ακόμη τέτοιοι ανεγκέφαλοι :


"Το κράνος δεν σώζει ζωές"


κλικ εδώ: http://helmet.8m.net/kranos.htm


Το αξιοσημείωτο όμως ήταν άλλο.....   

http://scepticusbatsicus.blogspot.com/2010/06/blog-post_08.html

και ακόμη :

Προσδεθείτε ! Έτοιμοι ? Πάμε (?) !

Έχω ακούσει κατά καιρούς διάφορους να λένε , ότι είναι δικό τους θέμα το αν θα φορέσουν ζώνη ή κράνος, ότι ασκούν το δικαίωμα της "αυτοδιάθεσης" , ότι αν τουμπάρει το αμάξι θα είναι καλύτερα να μη φορούν ζώνη και άλλες τετοιες μπούρδες... 
Το συναίσθημα του να πηγαίνεις σε έναν οικείο παθόντος και να του ανακοινώνεις το μαντάτο ή να μπαίνεις στο νεκροθάλαμο με τους γονείς του θανόντος για την αναγνώριση είναι απίστευτο και αναιρεί όλα τα παραπάνω μονομιάς χωρίς να χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω περαιτέρω...


title : ΤΗΙΝΚ ! ΑLWAYS WEAR A SEATBELT !  ---->
 



Και μερικές ακόμη διαφημίσεις από διάφορες χώρες που θα σας κάνουν να σκεφτείτε λίγο παραπάνω τους δικούς σας ανθρώπους την επόμενη φορά που θα μπείτε πίσω από το τιμόνι . Ευχαριστώ τον byronp , που μου επισήμανε αρκετές που δεν είχα δει... (προσοχή , όσο πάει είναι και πιο ρεαλιστικές!)

Always look carefully at a junction :

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Γκαρ Πρι (Gar Prix ) !!

wtf ?!
Δεν άντεξα να μη το δανειστώ από το ellinaki.blogspot , γιατί απλά δεν υπάρχει αυτό το βιντεάκι...



Εν έτει 1985

Χωρίς σχόλια....

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Worst Cop Ever !!

Μου το'στειλε ένας φίλος πριν από λίγες εβδομάδες και είχα ξεχάσει να το μοιραστώ μαζί σας ! Ακόμα γελάω !!!!    :))


κλικ εδώ :

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

SPEEDING - NO ONE THINKS BIG OF YOU (compilation)

Aφιερώστε λίγα λεπτάκια για να δείτε αυτό το βιντεάκι . Πολλά από όσα περιέχει τα έχω ξαναπροβάλει από το ιστολόγιο , αλλά αξίζει τον κόπο . Οι απανταχού κάγκουρες δώστε βάση στο τελευταίο λεπτό ...







Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Η Ψωροκώσταινα...

Επικολλώ ένα ενδιαφέρον μήνυμα που μου' ρθε :

Κάτι τώρα για να θυμηθούμε ή να γνωρίσουμε την έννοια μιας συνηθισμένης στην καθημερινή γλώσσα μας εκφράσεως:
 
Η Ψωροκώσταινα...
Στην εποχή που κυβερνούσε την Ελλάδα ο Καποδίστριας ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που τη φώναζαν «Ψωροκώσταινα».
Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου, το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα.

Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ολόκληρη τη χώρα...

Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής: 

«Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826.
Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της.»

Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή πέφταν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή απαθανατίστηκε με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Και το παρανόμι αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα.

Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»;

Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού, Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζότανε όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την ομορφιά της.

Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία του Αϊβαλί, και έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της και τα παιδιά της. Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.

Εκεί αναγνωρίστηκε από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, την προστάτεψε και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Πανωραία, για να ζήσει, άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα, με σαλεμένα σχεδόν τα λογικά της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου.

Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που τώρα έγινε γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα», προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή...


Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Don't like Cops ?


Καθώς ετοιμάζομαι να πάρω πάλι τους δρόμους για ακόμη ένα γάμο (μα τί πάθατε βρε παιδάκι μου όλοι και παντρεύεστε?  :ρ ) , και ενώ πλησιάζουμε τις 10000 επισκέψεις (?!) , να σας αφήσω με μία έξυπνη εικόνα/λεζάντα που βρήκα γκουγκλάροντας , ως απάντηση πιο πολύ σε κάποιους που μου λένε "δε τη θέλουμε την Αστυνομία , δε σας χρειαζόμαστε κ.λ.π."

" DON'T LIKE COPS ?
NEXT TIME YOU'RE IN TROUBLE , 
CALL A CRACWHORE! "

Όποιος δεν ξέρει αγγλικά ας μου στείλει μνμ !  ;)

Άντε , καλό Σαββατοκύριακο !

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Ας αποφασίσουμε επιτέλους, τι Αστυνομία θέλουμε!

Τα μάζευα εδώ και λίγο καιρό με αποτέλεσμα η παρακάτω ανάρτηση να γίνει λίγο πιο μεγάλη απ'όσο ήθελα , αλλά αξίζει τον κόπο να φτάσετε μέχρι την τελευταία σειρά ...

Πριν από αρκετό καιρό μου έστειλε ένας φίλος έναν σύνδεσμο από το protagon.gr .
Μιλάει για παλιά γεγονότα που επαναλαμβάνονται πολλές φορές το χρόνο όμως , κάθε χρόνο...
Without further ado :

Όλοι το παίζουν «μπάτσοι»
07/12/2009
του Σταύρου Θεοδωράκη

"Χθες το βράδυ στα δελτία ειδήσεων κατηγορούσαν την αστυνομία γιατί άφησε τους κουκουλοφόρους να σπάσουν την πόστα της Πρυτανείας, να κατεβάσουν την ελληνική σημαία από το Πανεπιστήμιο και να ξυλοκοπήσουν τον Πρύτανη.
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν επενέβησαν, απορούσε ένας έμπειρος δημοσιογράφος.
«Γιατί ο εισαγγελέας δεν διέταξε τους αστυνομικούς να μπουν στο Πανεπιστήμιο και να συλλάβουν τους κουκουλοφόρους αναρωτιόταν ένας αναλυτής.

Τους άκουγα και γέλαγα. Είμαι σίγουρος ότι αν η αστυνομία είχε μπει στο Πανεπιστήμιο και είχε πιάσει τους κουκουλοφόρους οι ίδιοι άνθρωποι θα φώναζαν «γιατί ανακατεύθηκε η αστυνομία» και «γιατί έριξε λάδι στη φωτιά».

Το ίδιο παράλογο «διάλογο» έχουμε τους τελευταίους μήνες και για τα Εξάρχεια. Είναι παρούσα η αστυνομία; Προκαλεί. Είναι απούσα η αστυνομία; Αδιαφορεί. Είναι διακριτικά παρούσα; Αυτό είναι ημίμετρο. Είναι διακριτικά απούσα; Αυτό δείχνει αναποφασιστικότητα.

Γενικότερα πάντως το τελευταίο διάστημα οι υποδείξεις και η κριτική στην Αστυνομία είναι το νέο εθνικό μας σπορ. Κάποτε όλοι είχαμε λύσεις για την πολιτική. Τώρα όλοι είναι ειδικοί σε θέματα ασφαλείας και αστυνόμευσης. Ο Συνασπισμός, ο Καρατζαφέρης, οι καθηγητές, οι πρυτάνεις, οι φοιτητές, οι γονείς και κηδεμόνες.

Όλοι λένε στην αστυνομία τι να κάνει αλλά κανείς δεν κάνει αυτό που πρέπει να κάνει (ώστε να μην έχουμε ανάγκη την αστυνομία που θα κάνει αυτό που δεν θέλουμε να κάνει). "


Και ένα άρθρο του Μ. Κοττάκη λίγες μέρες μετά τη δημοσιοποίηση του επαίσχυντου περιστατικού στο Α.Τ. Ομονοίας πριν μερικά χρόνια:

"Αριστερά και ΕΛ.ΑΣ.


Προχθές επικρίναμε από αυτήν εδώ τη θέση τους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. οι οποίοι επιδόθηκαν σε βασανιστήρια εις βάρος αλλοδαπών μεταναστών. Σήμερα πρέπει να δούμε και την άλλη όψη.
Οφείλουμε κάποια στιγμή να συζητήσουμε ειλικρινώς τι Αστυνομία θέλουμε σε αυτό τον τόπο.

Διότι όταν η ΕΛ.ΑΣ. είναι απούσα από επεισόδια, τότε τής κάνουμε κριτική γιατί δεν κάνει συλλήψεις. Οταν πάλι είναι παρούσα, αμύνεται και δέχεται επιθέσεις από κουκουλοφόρους, τότε τής κάνουμε κριτική επειδή ρίχνει… δακρυγόνα. 
Για μια στιγμή, πρέπει να επιλέξουμε.

Διότι, όπως διαμαρτυρόμαστε και ενοχλούμαστε για όσα απάνθρωπα έγιναν στο Τμήμα της Ομόνοιας, έτσι πρέπει να ενοχλούμαστε και να διαμαρτυρόμαστε όταν με πράξεις βίας τίθενται σε διακινδύνευση η σωματική ακεραιότητα πολιτών, η δημόσια ασφάλεια, οι ιδιοκτησίες πολιτών, η ελευθερία των οικονομικών συναλλαγών.
Στην πατρίδα μας είναι γνωστό πως υπάρχει ευαισθησία για τη δράση αστυνομικών οργάνων, καθώς την περίοδο του 1960 έλαβαν μέρος στην πολιτική αντιδικία, χτύπησαν και δίωξαν πολίτες για την ιδεολογία τους, έβγαλαν προς τα έξω μια άσχημη εικόνα. Είναι λοιπόν κατανοητό...

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Είναι οι Έλληνες οι χειρότεροι οδηγοί ?

Μου αρέσει τον τελευταίο καιρό , για να συνειδητοποιώ ότι έχω παντρευτεί , να ανασύρω αναμνήσεις από τις ετοιμασίες , το γάμο , το ταξίδι , είτε μέσω συζητήσεων , είτε μέσω φωτογραφιών/βίντεο ..

Εδώ λοιπόν είναι ακόμη μια τέτοια προσπάθεια..Παρακάτω θα δείτε δύο βιντεάκια που τράβηξα με την φωτογραφική μηχανή , την πρώτη μας νύχτα στο Κάιρο , από τον 18ο όροφο του ξενοδοχείου μας... Η ώρα είναι 3 το πρωί , και η κάμερα βλέπει σε μια γέφυρα του Νείλου.
Προσέξτε το χάος..Τα σβησμένα φώτα..Την τρομακτική άνεση με την οποία αλλάζουν λωρίδες οι οδηγοί , τους πεζούς που φαίνεται σα να μην κοιτάνε δεξιά τους όταν περνάνε το δρόμο και που  σχεδόν τους αγγίζουν τα αυτοκίνητα. , το ατελείωτο και άσκοπο κορνάρισμα καταμεσής του ξημερώματος.. Ο στόχος τους είναι να πιάσουν όλοι τις δύο αριστερές λωρίδες που βγαίνουν από τη γέφυρα...


 

Και το κοντινό πλάνο , για να καταλάβετε γιατί πράγμα μιλάμε ακριβώς:
  

Ήταν οι τελευταίες μέρες του Ραμαζανιού από ό,τι μας είπαν και επειδή από τις 4 το πρωί μέχρι τις 7 το βράδυ δεν επιτρεπόταν στους μουσουλμάνους να βάλουν οτιδήποτε στο στόμα τους (ούτε νερό...) , γενικότερα η πόλη κινούνταν τη νύχτα..Όχι ότι και κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν επικρατούσε απερίγραπτο χάος..Ενα θα σας πω. Μετά τη διαμονή μου στην Αίγυπτο , εκτίμησα τους Αθηναίους οδηγούς , για τέτοιο πράγμα μιλάμε !!   :)

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

"Η Απαγόρευση του Καπνίσματος είναι Φασισμός σε μαλακό πακέτο" (?!)

Το φετινό φθινόπωρο έχει και κάτι καλό: την απαγόρευση (?) του καπνίσματος...
Έχουμε και λέμε λοιπόν: από 1η Σεπτέμβρη απαγορεύτηκε το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους και από 1η Οκτώβρη, σταμάτησε λέει η περίοδος χάριτος (?!). Έχω ξαναγράψει γι'αυτό, όταν ήταν η Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος και θα 'χε ενδιαφέρον να ρίχνατε και εκεί μια ματιά, αλλά το θέμα μου τώρα είναι άλλο . 
Έχει ενδιαφέρον πως οι κολλημένοι, δογματικοί, πορωμένοι, ξεροκέφαλοι, αήθεις και στρατευμένοι τόσο φανατικά σε ένα σκοπό που δε μπορούν να ξεχωρίσουν την βούρτσα από την q#$%@  άνθρωποι, διαστρεβλώνουν τόσο πολύ τα πράγματα στο μυαλό τους που αλλάζουν την αλήθεια έτσι, ώστε να τη φέρουν στα μέτρα τους και να εξυπηρετεί το σκοπό τους . 
Επίσης ενδιαφέρον έχει πως αυτοί οι άνθρωποι πάντα βρίσκουν ευφάνταστα συνθήματα τύπου

"δε με νοιάζει τι ψωμί , δε με νοιάζει τι τυρί , αρκεί το παριζάκι μου να είναι ματατζής" 

ή το ακόμα πιο πετυχημένο

"μισή ζωή μαύρος , μισή ζωή λευκός , Michael Jackson ζεις , για πάντα Παοκτσής"

ή ηλίθια "επιχειρήματα", για να στηρίξουν ιδεολογικά ή ηθικά το σκοπό της μισαλλόδοξης ύπαρξής τους .

Και για να μη σας κουράζω άλλο, να μπω στο θέμα μααας...

Ήμουν εχθές που λέτε στου Ψυρρή το πρωί, για δουλειές της γυναίκας (χτύπησα και την πόρτα σ'ένα κολωνάκι, το χάος μου μέσα @#$%! ). Εκεί λοιπόν που την περίμενα για πάνω από 40 λεπτά και είχα βαρεθεί ("σε 5 λεπτά έρχομαι, δε θ'αργήσω!" @#$%^&!), βλέπω μια ενδιαφέρουσα αφίσα σ' ένα τοίχο.

Read and weap:

Related Posts with Thumbnails